Και έρχεται τελικά το "Πρώτο Παιδί" στην Οικογένεια.....Ναι, λοιπόν, η γέννηση ενός παιδιού, πόσο μάλλον του πρώτου, είναι πολύ πιθανό να φέρει κρίση στη σχέση του ζευγαριού και στον καθένα ξεχωριστά από τους γονείς. Η αϋπνία, η κούραση, το άγχος και η απειρία, η τεράστια ευθύνη, το βάρος των απόλυτων αναγκών του βρέφους, η ένταση ανάμεσα στο ζευγάρι για το πως θα διαχειριστεί το μικρό αυτό "πλασματάκι"....είναι μερικές από τις πιέσεις, που εξαντλούν τα συναισθηματικά αποθέματα του ανδρόγυνου. Ο ερχομός του παιδιού δεν είναι που ξυπνά μόνο αγωνία και ανασφάλεια για την ικανοποίηση των αναγκών του, αλλά ξυπνά τις έντονες αναμνήσεις, που έχουν οι ίδιοι οι γονείς από τα δικά τους παιδικά χρόνια. Ο πατέρας, ενδεχομένως, ως παιδί να μην έχει βιώσει την φροντίδα και την στοργή από τον δικό του πατέρα και να μην γνωρίζει πως αυτό προσφέρεται στο δικό του πλέον παιδί. Η μητέρα και εκείνη με την σειρά της ως κόρη, είναι πιθανό να έχει πάρει το μήνυμα από την δική της μητέρα, ότι είναι υποχρεωμένη να φροντίζει εξολοκλήρου το βρέφος της και να βάλει σε δεύτερη μοίρα την επαγγελματική της σταδιοδρομία. Η νέα γυναίκα και μητέρα με αυτόν τον τρόπο δεν διχάζεται;
Τι πρέπει να λάβουμε σοβαρά υπ' όψιν μας ως νέοι γονείς;
- Καλό θα ήταν να στραφούμε με μεγάλη ευσυνειδησία προς τις ανάγκες του παιδιού μας, χωρίς ωστόσο να επιδιώκουμε και την επιστροφή στην Οικογένεια του Παρελθόντος.
- Η νέα γυναίκα-μητέρα να απεμπλακεί από τα κοινωνικά στερεότυπα, που την θέλουν να αναλαμβάνει απόλυτα το μεγάλωμα του βρέφους. Η αμφιθυμία, που την διακατέχει, προκαλείται όταν από την μία νιώθει κούραση, θυμό και απαιτεί να μοιραστεί τις ευθύνες και από την άλλη αισθάνεται ενοχή, όταν παραιτείται από κάτι που η κοινωνία έχει προσδιορίσει χρόνια για το γυναικείο φύλο. Βοηθά, αρχικά, το εσωτερικό ξεκαθάρισμα για το ποια στάση θέλει να τηρήσει και την κάνει, βέβαια, πολύ ευτυχισμένη.
- Η νέα γυναίκα-μητέρα να ζητήσει ξεκάθαρα βοήθεια από τον σύζυγο της για την φροντίδα του παιδιού, χωρίς να συσσωρεύει παράπονα και γκρίνιες. Όταν ζητιέται η βοήθεια με έναν αγχώδη και εκνευριστικό τρόπο, τότε είναι που δεν θα γνωρίζει ο άλλος τι ακριβώς ζητιέται και αυτό θα κάνει τον σύντροφο να "αντισταθεί ακόμα παραπάνω σε αυτές τις απαιτήσεις".
- Μπαίνοντας στον ρόλο του Γονιού αυτομάτως έρχονται υποσυνείδητα στο προσκήνιο τα προσωπικά γονεϊκά πρότυπα και κυρίως η ταύτιση πραγματοποιείται με τον Γονέα του ίδιου φύλου. Εάν δεν σας κάνει και δεν σας αντιπροσωπεύει ο δικός σας γονιός ως πρότυπο για το μεγάλωμα του παιδιού σας, έχετε το δικαίωμα να διαφοροποιηθείτε και να κρατήσετε μόνο τα στοιχεία, που σας εκφράζουν περισσότερο. Η αλλαγή δεν είναι κάτι εύκολο, γιατί έχετε να παλέψετε με τα "θηρία" του παρελθόντος, με βιώματα που έχουν χαραχθεί βαθιά στο συνειδητό και στο υποσυνείδητο.
- Είναι εξαιρετικά σημαντικό να αναμειχθούν οι άντρες πιο στενά στα πρώτα χρόνια της ζωής των παιδιών τους. Δεν είναι που χρειάζεται μόνο η σύζυγος υποστήριξη, αλλά και το παιδί έχει ανάγκη την ουσιαστική ανάμειξη στη ζωή του. Και αυτό γιατί η πιο βαθιά σύνδεση συμβαίνει ανάμεσα στον γονιό και το παιδί σε αυτή την περίοδο, που του καλύπτονται οι πρωταρχικές ανάγκες φροντίδας.
- Για να αντιμετωπίσουν οι άντρες με επιτυχία τις ανάγκες του παιδιού, θα πρέπει να είναι πρόθυμοι να δώσουν μάχη με τους πρώτους φόβους μήπως κάποιος τους θεωρήσει "θηλυπρεπείς". Στα παλιότερα χρόνια δεν ήταν οικεία η εικόνα ενός πατέρα να αλλάζει και να πλένει το βρέφος, να του ετοιμάζει φαγητό, να το πηγαίνει βόλτα, να κανονίζει τα ραντεβού με τον παιδίατρο. Ο πατέρας ήταν παραδοσιακά προγραμματισμένος να επιβαρύνεται μόνο με την οικονομική εξασφάλιση της οικογένειας. Τώρα, όμως, οι εποχές έχουν άλλάξει, τα δεδομένα και οι συνθήκες επίσης, για αυτό τον λόγο οι νέοι άντρες-πατέρες καλό θα ήταν να έρθουν πιο κοντά στις συζύγους τους, να τις ακούσουν, να αφήσουν σιγά σιγά στην άκρη με σεβασμό τις παλιότερες αντιλήψεις και να αντιμετωπίσουν την συνεισφορά τους στην ανατροφή του παιδιού ως κομμάτι του ρόλου τους και των αρμοδιοτήτων τους. Διαβάστε βιβλία για την φροντίδα των παιδιών, μιλήστε με ειδικούς και με άλλους άντρες, που και εκείνοι προσπαθούν να κάνουν αντίστοιχες αλλαγές.
Καθώς αγωνιζόμαστε να είμαστε Γονείς.....αναγκαζόμαστε να έρθουμε αντιμέτωποι και με τον ίδιο τον εαυτό μας....!! Και αν είμαστε πρόθυμοι να αντικρίσουμε αυτό που συμβαίνει ανάμεσα σε εμάς και τα παιδιά μας....μπορεί να μάθουμε με ποιο τρόπο φτάσαμε να είμαστε αυτοί που είμαστε!!
Αθανασιάδου Μαρία - Ψυχολόγος
www.psyxologiki-ypostirixi.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου