Ημέρες τεράστιας
οικονομικής κρίσης για την
ελληνική οικογένεια, για όλους τους ανθρώπους ανεξαρτήτου ηλικίας. Τα μεγάλα ποσοστά
ανεργίας, οι
μειώσεις στους μισθούς, η
άνοδος των τιμών και του κόστους ζωής, οδήγησαν πολλούς
νέους ενήλικες, είτε άγαμους, είτε έγγαμους, να επιστρέψουν ή να παραμείνουν στην
πατρική οικογενειακή τους
εστία αδυνατώντας να υποστηρίξουν την οικονομική τους
αυτονόμηση. Μεγάλο πλήγμα και για τους
γονείς και για την
ελληνική νεολαία. Βέβαια, η
ελληνική οικογένεια ανέκαθεν λόγω του παραδοσιακού της μοντέλου δυσκολευόταν να αποδεχθεί και να ενισχύσει το άνοιγμα των φτερών για τα νέα μέλη της και εκείνα, επίσης, εκπαιδεύονταν από μικρά στο
βόλεμα και την ανημπόρια και για αυτόν τον λόγο καθυστερούσαν αρκετά την
συναισθηματική και
οικονομική ανεξαρτητοποίηση τους. Εδώ και πάρα πολλά χρόνια ήταν εμφανής η διαφορά στην ηλικία ανεξαρτητοποίησης των Ελλήνων νέων συγκριτικά με άλλες εθνικότητες.
Τώρα, όμως, οι λόγοι είναι υπαρκτοί, αντικειμενικοί και πολύ δύσκολοι να ανατραπούν από την μία στιγμή στην άλλη. Η συμβίωση με τους γονείς είναι αδιαπραγμάτευτη και αναπόφευκτη, όταν δεν υπάρχουν πόροι διαβίωσης. Πολλοί νέοι καθυστερούν να φύγουν από το πατρικό τους σπίτι και άλλα ενήλικα παιδιά επιστρέφουν στα πατρικά τους, ακόμα και με τις νέες οικογένειες τους.
