Ημέρες τεράστιας οικονομικής κρίσης για την ελληνική οικογένεια, για όλους τους ανθρώπους ανεξαρτήτου ηλικίας. Τα μεγάλα ποσοστά ανεργίας, οι μειώσεις στους μισθούς, η άνοδος των τιμών και του κόστους ζωής, οδήγησαν πολλούς νέους ενήλικες, είτε άγαμους, είτε έγγαμους, να επιστρέψουν ή να παραμείνουν στην πατρική οικογενειακή τους εστία αδυνατώντας να υποστηρίξουν την οικονομική τους αυτονόμηση. Μεγάλο πλήγμα και για τους γονείς και για την ελληνική νεολαία. Βέβαια, η ελληνική οικογένεια ανέκαθεν λόγω του παραδοσιακού της μοντέλου δυσκολευόταν να αποδεχθεί και να ενισχύσει το άνοιγμα των φτερών για τα νέα μέλη της και εκείνα, επίσης, εκπαιδεύονταν από μικρά στο βόλεμα και την ανημπόρια και για αυτόν τον λόγο καθυστερούσαν αρκετά την συναισθηματική και οικονομική ανεξαρτητοποίηση τους. Εδώ και πάρα πολλά χρόνια ήταν εμφανής η διαφορά στην ηλικία ανεξαρτητοποίησης των Ελλήνων νέων συγκριτικά με άλλες εθνικότητες.
Τώρα, όμως, οι λόγοι είναι υπαρκτοί, αντικειμενικοί και πολύ δύσκολοι να ανατραπούν από την μία στιγμή στην άλλη. Η συμβίωση με τους γονείς είναι αδιαπραγμάτευτη και αναπόφευκτη, όταν δεν υπάρχουν πόροι διαβίωσης. Πολλοί νέοι καθυστερούν να φύγουν από το πατρικό τους σπίτι και άλλα ενήλικα παιδιά επιστρέφουν στα πατρικά τους, ακόμα και με τις νέες οικογένειες τους.
Ποια είναι τα συναισθήματα, που κατακλύζουν Γονείς και Ενήλικα παιδιά;
Μία είναι η απάντηση ... ανάμεικτα! Ποιος γονιός δεν θέλει να φροντίσει τα παιδιά του και πιθανότατα και τα εγγόνια του; Από την άλλη, είναι ευλογία να έχεις ως παιδί γονείς, που θα σε στηρίξουν στα δύσκολα και δεν θα πνιγείς σε μία κουταλιά νερό. Η κατάσταση, όμως, είναι περίπλοκη, όταν τα παιδιά έχουν μεγαλώσει, είναι ενήλικα και όχι μωρά, όταν αυτά είχαν κάνει την προσπάθεια αυτονόμησης τους και γυρνούν κάποια στάδια πίσω και αισθάνονται αποτυχημένα. Επίσης, περίπλοκο γίνεται, όταν το ενήλικο παιδί δεν μπορεί να ονειρευτεί και αισθάνεται εγκλωβισμένο να μένει με την πατρική του οικογένεια και να μην μπορεί να βάλει στόχους για το προσωπικό του προχώρημα. Γονείς και παιδιά μπορεί να αισθάνονται:
- Μειωμένη αυτοεκτίμηση: Ειδικά τα παιδιά που δεν έχουν εργασία ή που λαμβάνουν πολύ λίγα χρήματα, για να στηριχθούν αποκλειστικά στα δικά τους πόδια, αισθάνονται ότι στερούνται από δημιουργικότητα, παραγωγικότητα και ότι γυρνούν στην ηλικία των "15", που ζητούσαν χαρτζιλίκι από τους γονείς τους ή που έπρεπε να πάρουν την συγκατάθεση τους, για να κάνουν κάτι. Οι γονείς από την άλλη μπορεί να νιώθουν, ότι δεν ανταπεξήλθαν, ως έπρεπε, στον γονεϊκό τους ρόλο, ότι είναι ανήμποροι να στηρίξουν τις ανάγκες των τέκνων τους.
- Οικονομική και συναισθηματική επιβάρυνση: Ο οικονομικός προϋπολογισμός επιβαρύνεται, όταν τα έσοδα είναι ελάχιστα και τα άτομα αυξάνονται, άρα και οι ανάγκες. Προσωπικοί οικονομικοί στόχοι και όποια άλλη ανάγκη είχαν ή έχουν οι γονείς πάνε στην άκρη τις περισσότερες φορές και μπαίνει μπροστά ως προτεραιότητα η στήριξη όλης της πατρικής και ευρύτερης οικογένειας. Τα προβλήματα των παιδιών ζορίζουν συναισθηματικά τους γονείς, οι οποίοι στεναχωριούνται για το ότι τα παιδιά τους δεν δύναται να προχωρήσουν μπροστά και τα παιδιά για τους γονείς, επειδή τους "φορτώνουν" πράγματα, που δεν θα έπρεπε λόγω ενηλικίωσης.
- Στρες και γκρίνια: Εάν οι καταστάσεις είναι αδιέξοδες, τουλάχιστον για το παρόν, αυτό πιέζει και τις δύο πλευρές και έτσι γεμίζουν οι ψυχές τους με έντονο μη δημιουργικό άγχος και γκρίνια για τις άσχημες καταστάσεις. Επιρρίπτονται ευθύνες για το τι δεν πήγε καλά και οι εντάσεις δίνουν και παίρνουν.
Τι πρέπει να κάνουν Γονείς και Ενήλικα παιδιά, για να πετύχουν την εύρυθμη συμβίωση;
Σημαντικά εργαλεία ... η "καλή επικοινωνία και συνεργασία"! Τώρα δεν έχει νόημα να αποδοθούν κατηγορίες και ευθύνες, που μπλοκάρουν την σχέση μέσα στο ίδιο σπίτι. Τα λάθη, εάν έχουν συμβεί, είναι καλό να τα επεξεργαστούν και οι δυο πλευρές, για την προσωπική καλυτέρευση και αναδιαμόρφωση των περαιτέρω πλάνων ζωής. Το πιο σημαντικό και ευάλωτο κομμάτι εντοπίζεται στο ότι πλέον συγκατοικούν μέσα στην ίδια εστία ενήλικες άνθρωποι και όχι οι γονείς με τα ανήλικα τέκνα τους και οι σχέσεις πρέπει να βασίζονται στην ισοτιμία.
Χρήσιμες συμβουλές-συστάσεις για την υγιή συγκατοίκηση:
- Να μπουν νέες ισορροπίες στην σχέση. Ως γονείς ... μην ξεχνάτε, ότι δεν απευθύνεστε σε 5χρονα παιδιά! Ως παιδιά ... μην αναρωτιέστε για την ηλικία σας. Μπορεί να έχετε ανάγκη την βοήθεια των γονιών σας, αλλά δεν χρειάζεται να παλιμπαιδίσετε!
- Να σεβαστείτε αλλήλους. Απαιτείται ο ένας να σέβεται τον προσωπικό χώρο και χρόνο του άλλου. Είστε όλοι ενήλικες με διαφορετικές ανάγκες, επιθυμίες, ιδιοτροπίες, χαρακτήρα. Όλα είναι σημαντικά και τίποτα δεν παραμερίζεται ως λιγότερο απαραίτητο. Προσπαθήστε να κρατήσετε μία ισορροπία.
- Να επικοινωνείτε ανοιχτά. Τίποτα δεν είναι αυτονόητο και δεδομένο. Η επικοινωνία και το μοίρασμα είναι σημαντικές βάσεις για μία ευνοϊκή συμβίωση. Κάντε ξεκάθαρα τα συναισθήματα σας και το τι ακριβώς ζητάτε ο ένας από τον άλλο. Προσπαθήστε να μην κρίνετε και να μην κατηγορήσετε. Προτεραιότητα δώστε στο να κατανοήσετε, για να ξέρετε πως πρέπει όλοι να φερθείτε προς όφελος όλων.
- Να ξεκαθαρίσετε τους κανόνες διαβίωσης. Είναι πολύ βοηθητικό να είναι σταθεροί και σαφείς, για να υπάρχει ένας μπούσουλας και μία δομή. Να μην κάνει ο καθένας του κεφαλιού του και εκ των υστέρων να μπαίνουν τα όρια.
- Να συζητήσετε για τα οικονομικά του σπιτιού. Και οι γονείς και τα παιδιά είναι καλό να αποφασίσουν από κοινού ποια θα είναι τα πάγια έξοδα του σπιτιού και πως αυτά θα καλύπτονται. Εάν τα παιδιά τυχαίνει να εργάζονται, πρέπει να γίνει ξεκάθαρο σε αυτά πως θα συνεισφέρουν και εάν αυτό θα συμβαίνει σε κάποιες συγκεκριμένες καταστάσεις. Εάν δεν εργάζεται το παιδί, ας ξεκαθαριστεί με ποιον άλλο τρόπο μπορεί να βοηθά, χωρίς να αισθανθεί άσχημα και μειονεκτικά για αυτό. Πάντα θα υπάρχει η αισιόδοξη και θετική ματιά για το αύριο, ενισχύοντας το παιδί να μην παραιτείται από την προσπάθεια του να αυτονομηθεί.
- Να βάλετε μικρούς και εφικτούς στόχους. Δεν χρειάζεται να σας πιάσει πανικός βάζοντας υψηλούς και μη ρεαλιστικούς στόχους. Εάν δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή η δυνατότητα για εργασία ή για αύξηση των εσόδων, ας εστιαστεί η προσοχή σας σε τομείς, που είναι και αυτοί σημαντικοί και εκεί δύναται ο καθένας να εμπλακεί, για να βοηθήσει από πλευράς του στην διαβίωση του σπιτιού.
- Να δείξετε εμπιστοσύνη ο ένας στον άλλο. Η οικογένεια περνάει μία κρίση, ο ένας χρειάζεται την συμπαράσταση του άλλου. Μπορεί να έχουν υπάρξει πισωγυρίσματα, μπορεί να αναδιαμορφώθηκαν οι στόχοι και οι προσδοκίες. Για να υπάρξει κάποια στιγμή ανάκαμψη, πρέπει να αναδείξετε τα δυνατά κομμάτια του χαρακτήρα σας και όχι τις αδυναμίες. Ως γονείς ... ούτε να υπερπροστατέψετε, ούτε να υποτιμήσετε τα παιδιά σας! Τα παιδιά ... να μην βολευτείτε στο έτοιμο και το σίγουρο, να εμπιστευθείτε τον εαυτό σας περισσότερο και να κυνηγήσετε την αυτονόμηση σας, γιατί αυτή σας αξίζει, όσο δύσκολη κι αν φαίνεται!
- Τα παιδιά πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους ως ενήλικες. Εάν θέλετε να σας συμπεριφέρονται ισότιμα οι γονείς σας, υποστηρίξτε το και στις πράξεις σας. Την βοήθεια τους χρειάζεστε, όπως αύριο μεθαύριο ενδεχομένως να την χρειαστούν και εκείνοι. Δεν είναι απαραίτητο να αποποιηθείτε των ευθυνών σας. Βοηθήστε με θέληση, όσο μπορείτε, το σπιτικό και τους γονείς, δείξτε ωριμότητα ως προς τους κανόνες, ακούστε τους άλλους και προσπαθήστε να τους καταλάβετε.
- Συγκεκριμενοποιήστε τα τωρινά σας προβλήματα και καταστρώστε σχέδιο επίλυσης. Χωρίς να σας πιάνει πανικός και άγχος, προσπαθήστε να μην υπεργενικεύετε τα προβλήματα σας, μείνετε στα πιο σημαντικά, που αν τα επιλύσετε θα σας δώσουν σημαντική ανακούφιση.
- Μην παραιτηθείτε από στιγμές απόλαυσης και χαλάρωσης. Κάντε πράγματα, που σας ηρεμούν, που σας διασκεδάζουν. Και με λιγότερα χρήματα μπορείτε να χαρείτε με τους φίλους, να ασχοληθείτε με δραστηριότητες, που σας απομακρύνουν από την ρουτίνα και το άγχος της καθημερινότητας.
- Μην παρατήσετε τα βήματα αυτονόμησης και ανεξαρτητοποίησης. Όχι για να αποδείξετε, ότι έχετε φιλότιμο, αλλά γιατί δεν σας συμφέρει να βαλτώσετε και να βολευτείτε στην συμβίωση με την πατρική σας οικογένεια. Θα παραμείνετε, για όσο την έχετε πραγματικά ανάγκη, αλλά μην σταματήσετε να ψάχνετε τρόπους για να σταθείτε στα πόδια σας. Είναι δύσκολα τα πράγματα εκεί έξω, αλλά έχετε περισσότερες πιθανότητες να πετύχετε εάν βηματίζετε, παρά όταν απελπίζεστε καθηλωμένοι μέσα στο σπίτι.
- Κρατήστε τον ρεαλισμό σας, αλλά κάνοντας όνειρα και ελπίζοντας σε ένα καλύτερο αύριο. Η ισορροπία είναι απαραίτητη ανάμεσα στην πραγματικότητα, αλλά και στο πως βλέπετε το μέλλον σας.
Μία σημαντική υπενθύμιση προς όλους! Δεν είσαστε μόνοι σε αυτό, που σας συμβαίνει στην ζωή σας. Πολλοί είναι εκείνοι, που βιώνουν αντίστοιχες δυσκολίες και αναπροσαρμογές. Γίνεται αυτή η μνεία, όχι για παρηγοριά, απλά σας καθρεφτίζω ποια είναι η πραγματικότητα. Είναι βοηθητικό να μην αισθανόμαστε μοναξιά σε ό,τι περνάμε. Κρατήστε μία ισορροπία ... ναι είναι δύσκολα, αλλά όταν υπάρχει αγάπη, κατανόηση, συνεργασία και εμπιστοσύνη, τα φορτία μειώνονται, οι δυνάμεις για αγώνα πολλαπλασιάζονται και οι πιθανότητες να αλλάξουν τα πράγματα αυξάνονται!!!
Αθανασιάδου Μαρία - Ψυχολόγος
www.psyxologiki-ypostirixi.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου