Για παράδειγμα: Ξέρουμε ότι η σχέση μας περνάει μία κρίση. Ή εμείς ατομικά αντιμετωπίζουμε δυσκολίες στο "σχετίζεσθαι" με τους άλλους ανθρώπους. Θέλουμε να λυτρωθούμε μία και καλή από αυτό, που μας βασανίζει; Φυσικά και η πρώτη απάντηση θα είναι θετική. Αναρωτιόμαστε με ποιο τρόπο. Φίλοι μας, αγαπημένοι συγγενείς ή ακόμα και ένας ψυχολόγος μπορούν να μας φωτίσουν τις βλάβες, που υπάρχουν στην προσωπικότητα και στην συμπεριφορά μας. Τι είναι αυτό ακριβώς, που δεν μας βοηθάει, για να ανακουφιστούμε. Για να αλλάξει, όμως, όλο αυτό χρειάζεται επίμονη και υπομονετική προσπάθεια από εμάς τους ίδιους.
Αρχικά, αυτό που πρέπει να έχουμε ως κανόνες μέσα μας είναι:
1. Εάν έχουμε κουραστεί πραγματικά με "κάτι", θα πρέπει να επιλέξουμε πως θέλουμε να κινηθούμε μέσα από αυτό. Δύο επιλογές έχουμε. Είτε να συνεχίσουμε να κουραζόμαστε και να ταλαιπωρούμαστε γκρινιάζοντας για αυτό, είτε να αποφασίσουμε την Αλλαγή. Την προσπάθεια, δηλαδή, να απομακρυνθούμε από την τοξικότητα.
2. Εάν πάρουμε την απόφαση της Αλλαγής, πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι για την δυσκολία αυτής. Όταν έχουμε συνηθίσει σε ένα "αρρωστημένο" pattern για πολύ καιρό, δεν είναι απλή και αυτονόητη η μετάβαση στην υγεία. Πολλά πράγματα από τον τρόπο σκέψης, μέχρι και τον τρόπο συμπεριφοράς είναι βαθιά χαραγμένα μέσα μας, τυπωμένα στο "πετσί" μας. Αυτά για να βγουν και να τροποποιηθούν, απαιτείται μία καθημερινή μάχη με τον "παλιό εαυτό μας".
3. Οι Αλλαγές δεν ολοκληρώνονται γρήγορα και όταν συμβούν δεν σημαίνει, ότι εγκαθιδρύονται από μόνες τους. Να φοβάστε ό,τι αλλάζει γρήγορα και ριζικά ταυτόχρονα. Η Αλλαγή για να είναι ουσιαστική και όχι αντιδραστική-επιφανειακή απαιτεί χρόνο. Για να αλλάξεις κάτι, πρέπει να επεξεργάζεσαι και να κατανοείς αρκετά τον εαυτό σου. Επιπλέον, όταν καταφέρεις την Αλλαγή, αυτή δεν παραμένει, εάν επαναπαυτείς.
4. Για να έχουμε δυνατή Αυτοεκτίμηση, θα πρέπει να ξεβολευτούμε από τις συναισθηματικά βαλτωμένες καταστάσεις. Η παραμονή μας σε αυτές οδηγεί στην Αυτολύπηση, που μόνο δύναμη δεν μας δίνει, αλλά μας τσεκουρώνει ό,τι μας έχει απομείνει από αυτοσεβασμό και αξιοπρέπεια. Η Αυτολύπηση, βέβαια, έχει και ένα δευτερογενές όφελος. Το να συγκεντρώνουμε την προσοχή και το ντάντεμα από τους γύρω μας. Μην ξεχνάτε, όμως, ότι υπάρχει και η πιθανότητα να κουράσετε τον περίγυρο σας και να πετύχετε την μοναξιά και όχι το ενδιαφέρον.
5. Πρέπει να έχουμε καλή συναισθηματική μνήμη, για να μην ξεχνάμε ποτέ τον στόχο της προσπάθειας μας. Πολλές φορές η "αμνησία" έχει να κάνει με την λεγόμενη Συναισθηματική Τεμπελιά, που μας πιάνει στα δύσκολα. Επί τούτου ξεχνάμε ό,τι οφείλουμε να κάνουμε για τον εαυτό μας, γιατί αυτό κοστίζει, μας φέρνει αντιμέτωπους με φόβους και ανασφάλειες. Η λεγόμενη αντίσταση στην αλλαγή και η άρνηση της πραγματικότητας.
6. Ας ξεχάσουμε ως ενήλικες το βολικό σκέπασμα από την μητέρα μας. Τώρα πια δεν μπορούμε να κρυφτούμε πίσω από το απυρόβλητο της παιδικής ηλικίας. Εμείς έχουμε το μαχαίρι, εμείς και το καρπούζι. Δεν μπορούμε να βασίζουμε την καλυτέρευση μας αποκλειστικά σε τρίτους. Κανένας δεν οφείλει να μας το κάνει βολικό όλο αυτό. Εμείς και μόνο εμείς έχουμε την ευθύνη για την πορεία της ζωής μας! Δεν φταίνε ούτε οι γονείς, ούτε ο κακός κόσμος εκεί έξω! Όποιος απλά επιρρίπτει ευθύνες σε άλλους και δεν αλλάζει ο ίδιος την δική του ζωή, αυτός και θα μείνει στάσιμος στα ίδια και τα ίδια, μη ικανοποιημένος ούτε από τον εαυτό του, ούτε από κανέναν άλλο.
Αθανασιάδου Μαρία - Ψυχολόγος
www.psyxologiki-ypostirixi.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου