Γιατί γοητευόμαστε από το "Οικείο" μας!

Έχετε παρατηρήσει μήπως οι συναισθηματικές σας σχέσεις έχουν ένα συγκεκριμένο pattern; Μήπως οι "έρωτες" σας και εσείς μέσα σε αυτούς έχετε κάποια κοινά-όμοια χαρακτηριστικά; Σίγουρα, ο κάθε άνθρωπος που μπαίνει στην ζωή μας είναι μοναδικός και η σχέση που αναπτύσσουμε μαζί του έχει τα δικά της μοναδικά στοιχεία. Νομίζω, όμως, ότι κάποιες συγκεκριμένες συμπεριφορές επαναλαμβάνονται, γιατί η βάση πάνω στην οποία έχει διαμορφωθεί η συναισθηματική μας ταυτότητα έχει τις απαρχές της στα παιδικά μας βιώματα και στην σχέση μας με την οικογένεια μας. Το πως έχουμε καταγράψει από μικρά παιδιά την αγάπη, τον σεβασμό, την εκτίμηση, την αλληλεπίδραση, την αυτοεικόνα μας, διαδραματίζει κεντρικό ρόλο στο πως στεκόμαστε στις διαπροσωπικές μας σχέσεις και κυρίως στις ερωτικές!

Πολλές φορές διχαζόμαστε σχετικά με το τι επιθυμούμε μέσα σε μία ερωτική σχέση. Άλλα δείχνουμε να αναζητάμε και άλλους ανθρώπους τελικά επιλέγουμε. Αυτό βγαίνει μέσα στην σχέση με διάφορους τρόπους. Γκρινιάζουμε, απαιτούμε να αλλάξει ο άλλος, δυσανασχετούμε, γιατί ο σύντροφος δεν μπορεί να μας καλύψει στις βαθύτερες μας ανάγκες. Ο σύντροφος δεν αλλάζει πάντα, αλλά η δική μας ματιά απέναντι του. Όπως τον γνωρίσαμε, τον ζούμε και στην πορεία. Η απάντηση βρίσκεται στο ότι η αρχική έλξη πραγματοποιήθηκε στην βάση του "γνώριμου" μας τρόπου να αγαπάμε και να αγαπιόμαστε. Για παράδειγμα: 

➤Εάν έχουμε μάθει από μικροί να μην απολαμβάνουμε την αγάπη και το ενδιαφέρον ως κάτι δεδομένο. Εάν έχουμε συνηθίσει να μοχθούμε και να ματώνουμε, για να λάβουμε τα παραπάνω πνευματικά και ψυχικά αγαθά από τους αγαπημένους μας ανθρώπους. Εάν δεν μας δόθηκε η αγκαλιά και η προσοχή, επειδή την αξίζαμε, αλλά επειδή αποδείξαμε με πολύ κόπο ότι την δικαιούμαστε. Σε αυτή την περίπτωση, είναι αρκετά αναμενόμενο ως ενήλικες να γοητευόμαστε από άτομα μυστήρια, από ανθρώπους, που δεν εξωτερικεύουν τα συναισθήματα τους και που δεν προσφέρουν την ασφάλεια της ουσιαστικής τους παρουσίας. Μας βγάζουν το λάδι, για να αισθανθούμε κομμάτι της ζωής τους και παρόλο που παιδευόμαστε υπερβολικά και δεν ηρεμούμε, αισθανόμαστε μία τεράστια και απάλευτη έλξη για το πρόσωπο τους. Ενώ το μέσα μας κλωτσάει και δηλώνει ταλαιπωρία και κούραση, κάτι πολύ δυνατό δεν μας αφήνει να απεγκλωβιστούμε από την κατάσταση. Ε βέβαια! Αφού έτσι έχουμε εκπαιδευθεί να αγαπιόμαστε, αυτό μας τραβάει!

➤Εάν δεν έχουμε χτίσει μία καλή αυτοεικόνα, δεν έχουμε αισθανθεί ποτέ συναισθηματική ασφάλεια στην ζωή μας και έχουμε λάβει την μία απόρριψη μετά την άλλη, οδηγούμαστε πολύ πιθανόν στο να επιλέξουμε ανθρώπους, που δεν θα έχουν δυνατή επιθυμία για εμάς. Μας έλκει η απόρριψη, παρόλο που μας πληγώνει, γιατί αυτό είναι το γνώριμο συναίσθημα με το οποίο ερχόμαστε σε επαφή για πάρα πολλά χρόνια. Δεν ξέρουμε να διαχειριστούμε την αποδοχή, μιας και την θεωρούμε αδύνατη να υπάρξει σε εμάς. Επιβεβαιώνουμε την εικόνα, που έχουμε για τους εαυτούς μας. Σε αυτή την περίπτωση, αναπτύσσουμε και στοιχεία προσκόλλησης στα πρόσωπα από τα οποία γοητευόμαστε και γινόμαστε πολύ κτητικοί, γιατί φοβόμαστε υπερβολικά την απώλεια.

➤Υπάρχει και το ενδεχόμενο να μην μπορούμε να συνδεθούμε συναισθηματικά με κανένα πρόσωπο και να είμαστε αποφευκτικοί στον έρωτα, γιατί προφανώς έχουμε περάσει πολύ δύσκολα στο παρελθόν με την συναισθηματική κοντινότητα. Έχουμε πληγωθεί, έχουμε απογοητευτεί, έχουμε πιεστεί και αυτό μας οδηγεί στο να υψώνουμε τεράστια τείχη ασφαλείας. Αυτή είναι η άλλη πλευρά της συναισθηματικής κακοποίησης. Κάποιοι αποφεύγουν το συναισθηματικό δέσιμο από τρόμο και κάποιοι άλλοι το αναζητούν διακαώς, γιατί ποτέ δεν το έχουν νιώσει.

Να πω, δυστυχώς, ότι είναι αρκετά σπάνιο να έχουμε ζήσει σε πολύ καλό βαθμό ασφάλεια, αγάπη και αποδοχή στην παιδική μας ηλικία, για να αναζητάμε τέτοιου τύπου σχέσεις στην ενηλικίωση μας. Το μόνο σίγουρο είναι, πως οι άνθρωποι που έχουν ζήσει γαλήνια παιδικά χρόνια, δεν έχουν κανένα λόγο να φοβούνται και να ταλαιπωρούνται στην επιλογή του/της συντρόφου. Ξέρουν τι θέλουν και τι έχει η καρδιά τους ανάγκη και δεν κάνουν εύκολα παζάρια σε αυτό.

Συμπέρασμα-Είναι πιθανό να μπορούμε να αλλάξουμε το "Οικείο" μας;

Όλα είναι πιθανά και επιτεύξιμα, αρκεί να το επιθυμούμε βαθύτατα και να έχουμε κουραστεί από τον τρόπο, που επικοινωνούμε μέσα στις συναισθηματικές μας σχέσεις μέχρι τώρα. Πρώτα απ'όλα πρέπει να αποδεχθούμε, ότι είναι προβληματικός ο τρόπος, που διεκδικούμε την χαρά και την αγάπη. Να κατανοήσουμε χωρίς αντιστάσεις, ότι λειτουργούμε κακοποιητικά απέναντι στον εαυτό μας, κάτι που δεν αξίζει σε κανέναν άνθρωπο. Στην πορεία, να κατανοήσουμε τους λόγους που λειτουργούμε έτσι. Ποιοι μας το έμαθαν αυτό, από πότε ξεκίνησε και ποιοι είναι οι λόγοι που καταγράφηκε μέσα στο μυαλό μας κατ' αυτόν τον τρόπο. Να αποσυνδεθούμε σιγά σιγά από αυτήν την καταγραφή, να την αποδομήσουμε και να την ανατρέψουμε βάζοντας πλέον την δική μας οπτική στα θέλω μας και στην συναισθηματική μας συμπεριφορά. Να φτιάξουμε μία καλά δομημένη προσωπικότητα, να μας είναι ξεκάθαρα τα δικά μας "θέλω" και να διαμορφώσουμε την προσωπική μας στάση στην ζωή, έχοντας διώξει μακριά την όποια κακή επιρροή, που επήλθε από τους τρίτους. Εάν δεν γίνει αυτή η διαδικασία, θα μας κατευθύνει για μία ζωή η σύγχυση και θα αφήνουμε τις "ταμπέλες" και τα λάθη των τρίτων να επιλέγουν εκείνα για την προσωπική μας ευτυχία. Αυτό θέλουμε για εμάς; Κάντε, λοιπόν την ανατροπή!!!

         
         Αθανασιάδου Μαρία - Ψυχολόγος
     www.psyxologiki-ypostirixi.blogspot.gr