Θα μου πεις, "Και φυσικά ξέρω τι θέλω. Απλά δεν γίνεται πάντα αυτό πραγματικότητα". Και πάλι θα σε ρωτήσω: "Ξέρεις τι πραγματικά θέλει η ψυχή σου;". Υποθέτω πως αυτό που θες, θα πρέπει να σου κάνει και καλό. Έτσι δεν είναι; Γιατί εγώ βλέπω συνέχεια ανθρώπους να διατυμπανίζουν με βεβαιότητα, ότι θέλουν το ένα, θέλουν το άλλο, αλλά αυτά που κυνηγούν, μόνο κακό τους προκαλούν και πολλές φορές δυστυχία. Άλλοι, πάλι, ενώ ισχυρίζονται πως έχουν επίγνωση για τις επιθυμίες τους, αναζητούν την εκπλήρωση τους με λάθος τρόπο και σε άκυρα σημεία. Μπέρδεμα νομίζω υπάρχει τελικά! Και δεν το έχουμε πάρει χαμπάρι, δυστυχώς!
Έχετε ποτέ αναρωτηθεί, εάν οι Επιθυμίες σας είναι καθαρές; Αυθεντικές; Είναι δικές σας ή έχουν αναμειχθεί με τις κοινωνικές ή οικογενειακές επιταγές, τις ανασφάλειες, τα κόμπλεξ, τις φοβίες; Για παράδειγμα: Ενώ λέμε, ότι ξέρουμε τι θέλουμε από έναν Σύντροφο, αυτός/αυτή που επιλέγουμε κατ΄εξακολούθηση δεν έχει καμία σχέση με το αρχικό προφίλ της καρδιάς μας. Θέλουμε κατανόηση, σεβασμό, ισοτιμία στην σχέση και οι σύντροφοι, που "τυχαία" έρχονται στην ζωή μας και τους ερωτευόμαστε σφόδρα, τίποτα από τα παραπάνω δεν είναι σε θέση να μας προσφέρουν. Είναι σαν να θέλουμε να περιμένουμε το τρένο στο αεροδρόμιο. Γίνεται; Όχι φυσικά! Ή ακόμα και το αντίστροφο μπορεί να συμβεί. Να απορρίψουμε το Συντροφικό προφίλ, που διακαώς αναζητάμε. Και με αυτόν τον τρόπο βγάζουμε την αίσθηση της "παρανοϊκότητας" και επιρρίπτουμε τις ευθύνες στους τρίτους και στην μοίρα μας.
Η αλήθεια είναι μία: Χανόμαστε στην πορεία της ζωής μας. Μπερδεύονται τα Θέλω με τα Πρέπει, μπουρδουκλωνόμαστε με τις τρωτές βιωματικές πλευρές μας, έρχονται και οι Ανασφάλειες και μας κάνουν το μυαλό και την καρδιά αχταρμά. Χρειάζεται συνεχώς να βρισκόμαστε σε έναν Εσωτερικό Διάλογο με τον Εαυτό μας και να επεξεργαζόμαστε τους Στόχους, που θέτουμε. Όταν παρατηρούμε αντιφάσεις στην συμπεριφορά μας, δεν θα πρέπει να μας περνάει αυτό απαρατήρητο. Επίσης, μια μεγάλη αποδοχή που καλούμαστε να καταπιούμε είναι, ότι όποιος ξέρει πραγματικά τι θέλει, αναλαμβάνει και το κόστος να μην το βρει εύκολα ή να αποτύχει. Νομίζω, εκεί βρίσκεται και η Δύναμη της Αληθινής Επιθυμίας. Το να μην συμβιβαστείς με κάτι εναλλακτικό, απλά για να παραμυθιάσεις τον εαυτό σου και να τον γλυκάνεις με κάτι πρόσκαιρο και επιφανειακό. Όταν, δηλαδή, ξέρω ότι θέλω ακράδαντα ηρεμία και γαλήνη στην ζωή μου, αυτή και θα επιδιώξω. Άρα, το οτιδήποτε θα είναι τεράστια απειλή για αυτή μου την ανάγκη και επιθυμία, θα είναι συνετό να το αποτινάξω χωρίς αμφιβολίες και ενοχές. Έχω τα κότσια για κάτι τέτοιο; Ή τελικά αυτό που θέλω επί της ουσίας είναι να ταλαιπωρούμαι;
Συμπέρασμα: Όλοι το κάνουμε αυτό, να έχουμε δηλαδή σύγχυση και να υπερασπιζόμαστε πράγματα που μας κάνουν κακό. Κανένας δεν μπορεί να έχει την απόλυτη εσωτερική συγκρότηση. Ο Εαυτός μας, όμως, μας δίνει σημάδια, όπως και ο οργανισμός μας. Όταν άλλα θέλουμε και άλλα πράττουμε, όταν βλέπουμε πως επαναλαμβάνουμε καταστροφικά μοτίβα και διαρκώς έχουμε την αίσθηση του ανικανοποίητου, τότε έχουμε την ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ απέναντι στην ψυχική μας υγεία να σταθούμε και να προβληματιστούμε αυτή την φορά εποικοδομητικά. Να μην τα θάψουμε κάτω από το χαλάκι και αυτή την φορά. Τι φταίει; Γιατί λειτουργώ κατ' αυτόν τον τρόπο; Μήπως εξαναγκάζομαι από άλλους παράγοντες να διεκδικώ την χαρά μου σε λάθος μέρη; Πριν κατηγορήσουμε τον απέναντι μας και την τύχη μας, ας αφήσουμε τον εγωισμό στην άκρη και ας ψαχτούμε ειλικρινά, για να καταλάβουμε τι στο καλό γίνεται και τι ΑΛΗΘΙΝΑ θέλει η καρδιά μας, για να αγαλλιάσει. Ο χρόνος είναι υπέρ μας μόνο όταν τον αξιοποιούμε!
Αθανασιάδου Μαρία - Ψυχολόγος
www.psyxologiki-ypostirixi.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου