Είμαστε υπερβολικά αγχωμένοι...νιώθουμε δυσφορία και κατακλυζόμαστε από αρνητικές σκέψεις.....πόσοι από εμάς δεν έχουμε σκεφθεί την πιθανότητα να εγκαταλείψουμε την τρέχουσα καθημερινότητα; Την δουλειά μας...την οικογένεια μας...τους φίλους μας....την σχέση μας.....Φλερτάρουμε με την ιδέα της "ελευθερίας" με όρους όμως εγκατάλειψης....γιατί αισθανόμαστε "εγκλωβισμένοι" από ανθρώπους και καταστάσεις, που εμείς οι ίδιοι έχουμε επιλέξει. Επίσης, υπερασπιζόμαστε την έννοια της "ελευθερίας", αλλά ταυτόχρονα "εγκλωβίζουμε' την ζωή των γύρω μας...Τι συμβαίνει λοιπόν; Δεν είναι λίγο έως πολύ οξύμωρο;
Όλα ξεκινούν από τις πρωταρχικές μας επιλογές και με το κατά πόσον τις έχουμε κάνει με ευθύνη και πλήρη συνείδηση. Για παράδειγμα, "επιλέγω την συγκεκριμένη δουλειά, γιατί μου αρέσει το αντικείμενο, γιατί ο εργοδότης μου προσφέρει έναν καλό μισθό και είναι σαν χώρος κοντά στον τόπο κατοικίας μου". Μέχρι εδώ όλα καλά. "Ενώ στην αρχή δείχνει ως μία μεγάλη επαγγελματική ευκαιρία, στην πορεία βλέπω, ότι ο εργοδότης μου δεν μου συμπεριφέρεται καλά, μου ζητά να κάνω υπερωρίες, δεν μου τις πληρώνει, με τους συναδέλφους μου δεν έχω και τις καλύτερες σχέσεις και αρχίζω να εγκλωβίζομαι..."."Παράλληλα, δεν τα πάω καλά με τον σύντροφο μου, με την οικογένεια μου έχουμε διαξιφισμούς και οι φίλοι μου είναι στον κόσμο τους". Σιγά σιγά η πίεση και η δυσφορία μεγαλώνει και εκεί είναι που ο καθένας αισθάνεται, ότι είναι κοντά σε μία έκρηξη.
Είναι λύση η φυγή; Είναι λύση να εγκαταλείπεις τις επιλογές σου; Όσο λάθος και αν αποδειχθούν για εσένα, είτε σαν χειρισμοί, είτε σαν απόφαση; Δεν έχεις το δικαίωμα της ανασύνταξης και της ανασυγκρότησης;
Ο "εγκλωβισμός" που αισθάνεσαι, έχει κάτι να σου πει....όσο τον διαιωνίζεις...τον δυναμώνεις μέσα σου και τότε οδηγείς τον εαυτό σου σε αυτοκαταστροφικές λύσεις. Η εγκατάλειψη δηλώνει αδυναμία.....Η διατήρηση του εγκλωβισμού οδηγεί στην νεύρωση....
Είσαι "ελεύθερος" να διεκδικείς συνεχώς την προσωπική σου ελευθερία χωρίς ενοχές και χωρίς να περιορίζεις την ελευθερία του διπλανού σου....
Αθανασιάδου Μαρία - Ψυχολόγος
www.psyxologiki-ypostirixi.blogspot.gr
Καποιες φορες ομως οντως η φυγη ισως ειναι για καλο, ετσι δεν ειναι?
ΑπάντησηΔιαγραφήΣαν αποτελεσμα δηλαδη λαθους επιλογης. Πως ομως καταλαβαινεις αν οντως εχεις οντως κανει λαθος επιλογη και πρεπει να φυγεις, ή αν πρεπει να εμμεινεις στην επιλογη σου..?
Να ξεκινήσω λέγοντας ότι όλοι έχουμε δικαίωμα στις λάθος επιλογές. Όσο ζούμε, δυνητικά θα κάνουμε αρκετές.Δεν ονομάζεται "φυγή" η συνειδητή απομάκρυνση μας από μία λάθος επιλογή. Είναι μία υγιής στάση ζωής. Όσον αφορά το δεύτερο σκέλος της ερώτησης, μόνο εμείς οι ίδιοι μπορούμε να καταλάβουμε τι είναι καλό για εμάς και τι όχι. Δεν υπάρχουν γενικοί κανόνες για όλους. Και πως θα καταλάβεις...; Παίρνεις χαρά και ικανοποίηση από την επιλογή σου; Είσαι περήφανος/η για αυτή; Επιθυμείς να την υπερασπιστείς ή σου βγάζει θυμό,γκρίνια, άρνηση; Αν συμβαίνει το τελευταίο...κάτι δεν πάει καλά....καλό είναι να προβληματιστείς και να την επεξεργαστείς καλά...Και βέβαια καλό θα ήταν να είσαι πολύ συγκεκριμένος/η μέσα σου, να έχεις πολύ καλή "επαφή" με τα θέλω σου και τα συναισθήματα σου για να σε καταλάβεις καλύτερα...Το σίγουρο είναι είτε μείνεις στην επιλογή σου, είτε φύγεις να ξέρεις για ποιο λόγο το κάνεις...
ΑπάντησηΔιαγραφή