Ο έρωτας έχει ημερομηνία λήξης;

Τα πάντα γύρω μας έχουν ημερομηνία λήξης ... Γιατί ο έρωτας να αποτελεί εξαίρεση; Όλα κάποια στιγμή τελειώνουν, άλλα πιο αργά και άλλα πιο γρήγορα. Εμείς τι κάνουμε; Τα παρατηρούμε απλά; Κάνουμε προσπάθειες να τα διατηρήσουμε όσο γίνεται περισσότερο; Είναι σημαντικά για εμάς, ούτως ώστε να τα καλλιεργήσουμε και να τα διανθίσουμε; Εκεί βρίσκεται και η απάντηση στο αρχικό ερώτημα ...

Στην αρχή ο νέος σύντροφος είναι ό,τι καλύτερο μας έχει συμβεί. Ο χρόνος κυλάει αργά, μέχρι να

έρθει η ώρα να ειδωθούμε. Ό,τι και να κάνει, είναι χαριτωμένο και τίποτα δεν μας ενοχλεί. Καθώς περνάει, όμως, ο καιρός τα ελαττώματα του συντρόφου μας προκαλούν δυσφορία, αρχίζουμε να γκρινιάζουμε για αυτά και προσπαθούμε να τον αλλάξουμε και να τον φέρουμε στα δικά μας μέτρα και σταθμά. Δεν είναι ο "τέλειος" πια ... όπως φάνταζε στην αρχή.

Αποενοχοποιούμαστε εύκολα αναμασώντας το κλισέ " ο έρωτας δεν διαρκεί πάνω από ένα εξάμηνο" και με αυτό τον τρόπο δικαιολογούμε το "ξενέρωμα" που νιώθουμε. Η αλήθεια είναι πως εμείς και μόνο εμείς ευθυνόμαστε για αυτό. Από εμάς τους ίδιους εξαρτάται το πως ερωτευόμαστε και πως  συνεισφέρουμε για την ανάδειξη του έρωτα στην πορεία. Είναι ευθύνη και των δύο συντρόφων στο κατά πόσο θα δώσουν σπουδαιότητα σε αυτό το υπέροχο συναίσθημα, που λέγεται "έρωτας" ή θα κρυφθούν πίσω από τις ανασφάλειες τους και θα αρκεστούν στην ασφάλεια της  "συντροφικής αγάπης"...

Πως θέλουμε, λοιπόν, να ερωτευθούμε....;

   Αθανασιάδου Μαρία - Ψυχολόγος

www.psyxologiki-ypostirixi.blogspot.gr