Δεν είναι καθόλου παράλογο να επιθυμούμε την συμβίωση, την συνύπαρξη, την συμπόρευση. Η επιθυμία για σχέση είναι από τα πιο φυσιολογικά πράγματα, που επιδιώκει κανείς στη ζωή του. Το ζήτημα είναι στον τρόπο που επιδιώκουμε την σχέση. Το κάνουμε με αγωνία και απελπισία;....με τρόμο απόρριψης;....με υπερ-επένδυση και προσδοκίες μη εφικτές; Εάν μπαίνουμε να σχετιστούμε έτσι, τότε είναι που στο τέλος οδηγούμε τους εαυτούς μας να πάθουμε αυτό που από την αρχή φοβόμαστε και προσπαθούμε να αποφύγουμε πάση θυσία....Γιατί συμβαίνει αυτό;
Σκεφτείτε μία άλλη συνθήκη, για να καταλάβετε. Για παράδειγμα, όταν πάμε για ψώνια έχοντας μεγάλη αγωνία και άγχος να βρούμε και να επιλέξουμε κάτι που να μας ταιριάζει, να μας κολακεύει, να είναι οικονομικό και ταυτόχρονα ποιοτικό, στο τέλος πιστεύετε κάνουμε την σωστότερη για εμάς επιλογή; Το πιο πιθανό είναι να κάνουμε μία επιλογή μακριά από τα αυθεντικά μας κριτήρια, γιατί η συναισθηματική μας φόρτιση είναι πιο ισχυρή από τα "θέλω" μας...Κάτι παρόμοιο μπορούμε να πούμε ότι συμβαίνει και στις ανθρώπινες σχέσεις!
Έχει μεγάλη υγεία η απόφαση να σχετιστούμε ερωτικά με τον άνθρωπο, που μας πληρεί τις απαραίτητες για εμάς "συνθήκες", ούτως ώστε να είμαστε χαρούμενοι και ερωτευμένοι. Επιλέγουμε το "σύνολο" των στοιχείων του/της υποψήφιου/ας συντρόφου και όχι κομμάτια αυτού....Δεν κάνουμε εκπτώσεις στην συναισθηματική μας ζωή, για να αποφύγουμε το κόστος της "μοναξιάς"...Το κόστος των συγκεκριμένων εκπτώσεων είναι η μακροπρόθεσμη και βαθύτερη μοναξιά και δυστυχία....να είσαι με τον/την σύντροφο σου και να αισθάνεσαι ξένος, απόμακρος, μόνος, απογοητευμένος, θυμωμένος, κ.ο.κ.
Υπάρχουν και εκείνοι, βέβαια, που προτιμούν την μοναξιά από το να έχουν μία σχέση, επειδή φοβούνται την πιθανή απόρριψη, την δέσμευση, τις "υποχρεώσεις" που απορρέουν από αυτή, την ματαίωση των προσδοκιών τους. Προκειμένου, δηλαδή, να λαβωθούν συναισθηματικά.....επιλέγουν να απομονωθούν, να κρύψουν πολύ βαθιά τις ανάγκες τους και να παγώσουν τις επιθυμίες τους. Και αυτό, όμως, είναι πολύ άδικο προς τον εαυτό μας, γιατί στην ουσία δεν του δείχνουμε την απαιτούμενη εμπιστοσύνη, τον υποτιμάμε, δεν ακούμε την φωνή του, τον πνίγουμε και τον θυσιάζουμε στον βωμό της ανασφάλειας....
Η μοναξιά είναι μία έννοια πολύ παρεξηγημένη! Είναι καταστροφική, όταν την χρησιμοποιούμε επίτηδες ως "όπλο", για να μας προφυλάξουμε από τους κακούς και ανελέητους ανθρώπους γύρω μας. Στην ουσία όμως το πρόβλημα και το εμπόδιο για να προχωρήσουμε είναι η καχυποψία, η πεποίθηση ότι θα μας βλάψουν, θα μας εκμεταλλευθούν και η έλλειψη εμπιστοσύνης στον εαυτό μας. Όταν την επιλέγουμε συνειδητά, για να ανασυνταχθούμε, για να ηρεμήσουμε, για να σκεφτούμε απερίσπαστοι, για να αποκτήσουμε καλύτερη επαφή με εμάς τους ίδιους, τις πιο πολλές φορές διαθέτει ιδιότητες ίασης!
Αθανασιάδου Μαρία - Ψυχολόγος
www.psyxologiki-ypostirixi.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου