Χριστούγεννα & Πρωτοχρονιά 2013: Γιορτή χαράς ή μελαγχολίας;

Ανέκαθεν οι εορταστικές ημέρες των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς δίχαζαν συναισθηματικά τους ανθρώπους. Υπήρχαν και εξακολουθούν να υπάρχουν οι θερμοί υποστηρικτές των συγκεκριμένων εορτών, όπου για εκείνους τα Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά είναι ημέρες που ταυτίζονται με την χαρά, την διασκέδαση, την προσμονή, την ζεστασιά, την συνοχή και την προσφορά. Και από θρησκευτικής ακόμη πλευράς, η γέννηση του Χριστού δεν έχει παρά να δώσει στην ανθρωπότητα μηνύματα αισιοδοξίας και ελπίδας. Αρκετοί άνθρωποι, όμως, και μόνο στην ιδέα πως πλησιάζουν οι μέρες αυτές, προετοιμάζονται να μπουν σε μία δύσκολη για αυτούς περίοδο, όπου θα βιώσουν συναισθήματα μοναξιάς, θλίψης, άγχους και μελαγχολίας.

Τι φταίει που μερικοί άνθρωποι βιώνουν αυτές τις υπέροχες εορταστικές ημέρες τόσο δύσκολα;

·         Ο καταναγκαστικός χαρακτήρας και τα πρέπει

Εδώ και πάρα πολλά χρόνια έχει συνδεθεί η εορταστική περίοδος των Χριστουγέννων με τον υπερ-καταναλωτισμό και με πάρα πολλά «πρέπει», τα οποία οδηγούν τους ανθρώπους σε συναισθηματικό αδιέξοδο, υπερβολικό άγχος και ματαίωση. Μερικά από αυτά τα «πρέπει» είναι:

«πρέπει να κάνω δώρα σε αυτούς που αγαπάω», «πρέπει να έχω καλή διάθεση», «πρέπει να βγω έξω με φίλους», «πρέπει να αγοράσω κάτι καλό-ακριβό για εμένα», «πρέπει να κάνω τραπέζι στους συγγενείς και στους φίλους και το τραπέζι να είναι γεμάτο από εδέσματα», «πρέπει να φτιάξω γλυκά και όχι να αγοράσω», «πρέπει το σπίτι μου να είναι καθαρό και στολισμένο».

Οι παραπάνω επιθυμίες είναι μόνο καλές, αλλά «βάζουν την θηλιά στο λαιμό», γιατί έχουν καταναγκαστικό χαρακτήρα, λες και ακολουθεί μετά το πέρας των εορτών η αξιολόγηση μας από «ελεγκτική επιτροπή" και περιμένουμε εναγωνίως τον βαθμό, γιατί από αυτόν κρίνεται η ζωή μας…..!

·         Οι μη ρεαλιστικές προσδοκίες

Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και γενικότερα η κοινωνία έχει περάσει την λανθασμένη εικόνα στους ανθρώπους, ότι τα Χριστούγεννα είναι ευτυχισμένα, όταν τα περνάς χωρίς προβλήματα και έγνοιες σε ένα παραμυθένιο σπίτι, στο οποίο μαζεύονται καθημερινά φίλοι και συγγενείς αγαπημένοι μεταξύ τους, οι οποίοι κάνουν συνέχεια δώρα ο ένας στον άλλο και όλη μέρα είναι με το χαμόγελο στα χείλη, καθισμένοι γύρω από το τζάκι και σε τραπέζια πλούσια σε φαγητά και γλυκά.

Και οικονομική κρίση να μην βιώναμε, θα ήταν ποτέ εφικτό αυτό; Επειδή δεν θα είναι φέτος εφικτό να περάσω μαζί με την οικογένεια μου τα Χριστούγεννα ή επειδή δεν θα έχω την οικονομική δυνατότητα να υπερφορτώσω το τραπέζι και το χριστουγεννιάτικο δέντρο με δώρα……θα είμαι ανεπαρκής; Και αυτός θα είναι λόγος να ματαιωθώ, να ακυρώσω τον εαυτό μου και τη ζωή μου και να πέσω σε μελαγχολία;

·           Η υπερφόρτωση του καθημερινού προγράμματος

Τις εορταστικές ημέρες πολλοί άνθρωποι αυξάνουν τους ρυθμούς της καθημερινότητας τους, γιατί πέρα από τις σταθερές υποχρεώσεις προστίθενται και οι «εορταστικές υποχρεώσεις», γεγονός που προκαλεί στρες, κούραση και νευρικότητα. Αυτό είναι κάτι που χαρακτηρίζει περισσότερο τις γυναίκες, οι οποίες αναλαμβάνουν το στολισμό και την καθαριότητα του σπιτιού, τις αγορές, την προετοιμασία του εορταστικού τραπεζιού, κ.ο.κ.

Τελικά, τα Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά είναι γιορτές ή βασανιστήριο; Όλο τον χρόνο τρέχουμε με φρενήρεις ρυθμούς, για να κλατάρουμε την περίοδο, που μπορούμε να αναζωογονηθούμε; Για ποιο λόγο; Δεν έχουμε το δικαίωμα να εκμεταλλευτούμε αυτές τις ημέρες, για να ξεκουραστούμε και να τις θεωρήσουμε τμήμα των χειμερινών μας διακοπών;

·         Η βίωση ψυχοτραυματικού γεγονότος-μοναξιά

Πλησιάζουν οι γιορτές και πρόσφατα έχει συμβεί κάτι τραυματικό στη ζωή μας, όπως είναι η απώλεια ανθρώπου (θάνατος, χωρισμός), η απώλεια εργασίας, η έλευση κάποιας ασθένειας. Είναι γεγονότα, τα οποία δεν είναι δυνατόν να συμβούν και να μην αφήσουν πάνω μας τα αποτυπώματα τους. Θα μας επηρεάσουν και θα καλεστούμε να τα διαχειριστούμε. Μάλιστα, εάν έχουν και επείγουσα μορφή, θα αναγκαστούμε να μην τα βάλουμε στην άκρη λόγω εορτών, αλλά θα τα αντιμετωπίσουμε άμεσα. Τα άτομα, που βιώνουν απώλειες εν καιρώ εορτών, θλίβονται και μελαγχολούν ιδιαιτέρως, αισθάνονται απίστευτη μοναξιά και ματαιότητα. Αυτά είναι συνήθως τα ηλικιωμένα άτομα, που έχουν «χάσει» δικούς τους ανθρώπους και θυμούνται τις γιορτές του παρελθόντος.

Η ζωή κυλάει. Έχει να φέρει, χαρούμενες και δυσάρεστες καταστάσεις. Δεν μπορεί να σταματήσει μέσα στις γιορτές βάζοντας άνω τελεία, να πάρει μία ανάπαυλα, για να συνεχίσει από τον Ιανουάριο κανονικά. Επομένως, οτιδήποτε έρχεται είναι καλοδεχούμενο κατανοώντας πως δεν γίνεται εκ των πραγμάτων κάθε χρόνο να ζούμε σαν επαναλαμβανόμενη ταινία τα Χριστούγεννα της παιδικής μας ηλικίας…..!

·          Η αλλαγή του χρόνου και οι αναμνήσεις

Κατά την προετοιμασία της Πρωτοχρονιάς πολλοί άνθρωποι θλίβονται καθώς επεξεργάζονται τη ζωή τους, τα λάθη και τις επιλογές γενικότερα που έκαναν στο έτος που αποχαιρετούν. Αξιολογούν τον εαυτό τους και βυθίζονται στα κακώς κείμενα του χρόνου, στις ευκαιρίες, που έχουν χάσει και στην αβεβαιότητα του μέλλοντος, που έπεται.

Και ποιοι είμαστε εμείς, που δεν θα κάνουμε λάθος επιλογές και αστοχίες; Υπάρχει χρόνος που θα περάσει και δεν θα έχει στην αγκαλιά του χαμένες ευκαιρίες και αποτυχίες; Γιατί δεν κρατάμε τα μαθήματα, που μας δίνει ο προηγούμενος χρόνος, στα οποία θα βασιστούμε για να δράσουμε με μεγαλύτερη ευχέρεια και ασφάλεια στον επόμενο χρόνο; Γιατί δεν βλέπουμε το μέλλον με ελπίδα, εφόσον οι δυσκολίες του παρελθόντος μας έμαθαν τουλάχιστον, ότι όλα αντιμετωπίζονται και περνούν…;