"Παντρεύομαι"....τι πρέπει να γνωρίζω;

Είμαι ένα βήμα πριν τον γάμο...Σκέφτομαι αρκετά το κατά πόσον είμαι σε θέση να το υποστηρίξω, γιατί είναι μία σημαντική απόφαση ζωής! Τι σκέφτομαι όμως σε σχέση με αυτό; Τι κριτήρια θέτω, για να αποφασίσω; Μας είναι ξεκάθαρο εάν στο τέλος είναι δική μας η απόφαση ή κάποιοι άλλοι έχουν αποφασίσει πριν από εμάς για εμάς;


Πριν σκεφτώ τον εαυτό μου να "ανεβαίνει τα σκαλιά της εκκλησίας",  καλό θα ήταν να αναλογιστώ ότι:

1) Παντρεύομαι, όχι για να "γλυτώσω"  από την πατρική μου οικογένεια, όχι για να ανέβω κοινωνικά στα μάτια των συνανθρώπων μου, όχι για να ευχαριστήσω και να ικανοποιήσω τον ευσεβή πόθο των γονιών μου......αλλά γιατί επιθυμώ να κάνω την δική μου οικογένεια με το έτερον ήμισυ και να μοιραστώ μαζί του τις χαρές και τις δυσκολίες, που θα έρθουν από εδώ και στο εξής, είτε είναι προσωπικά δικές μου, είτε όχι.

2) Παντρεύομαι, έχοντας από πριν κόψει τον ομφάλιο λώρο με την πατρική μου οικογένεια. Συνειδητοποιώ ότι έχω φύγει από την ζεστή και ασφαλή αγκαλιά των γονιών μου, πλέον αναλαμβάνω την ευθύνη του εαυτού μου και της δικής μου οικογένειας. Συνεχίζω να αγαπώ, να σέβομαι και να βοηθώ τους γονείς μου και τα αδέλφια μου, αλλά όχι με όρους "κουβαλήματος".

3) Παντρεύομαι, ξεκαθαρίζοντας μέσα μου τον διπλό ρόλο που ενδεχομένως να αποκτήσω μέσα στον γάμο. Αυτοί είναι ο "συζυγικός" και ο "γονεϊκός". Το ένα δεν καπελώνει το άλλο, αλλά μεταξύ τους είναι αλληλένδετα. Για να επιτευχθεί αυτό καλό είναι να προετοιμαζόμαστε κατάλληλα μαζί με τον σύντροφο μας για την έλευση ενός παιδιού στο σπίτι.

4) Παντρεύομαι, έχοντας δεσμευθεί απέναντι στον εαυτό μου και κατόπιν στον/στην σύντροφο, ότι είμαι σε θέση να αντιμετωπίσω την οποιαδήποτε προσωπική και οικογενειακή κρίση από κοινού και με ψυχραιμία.

5) Παντρεύομαι, πιστεύοντας ακράδαντα στην δύναμη του ζευγαριού. Ότι δηλαδή η σχέση είναι ένας χώρος ασφαλής, για να εκφραστώ όπως θέλω, χωρίς να φοβάμαι την παρεξήγηση και την επίθεση.

6) Παντρεύομαι, όχι μόνο για να εναποθέσω τα προβλήματα μου στο έτερον ήμισυ, αλλά και για να μοιραστώ την χαρά, το γέλιο και το χιούμορ χρησιμοποιώντας τα ως αντίδοτο στην πλήξη και την δυσκολία.

7) Παντρεύομαι και δεν ξεχνάω να φροντίζω και να περιποιούμαι τον εαυτό μου και τον/την σύντροφο μου. 

8) Παντρεύομαι, δεν σημαίνει ότι πεθαίνει ο ρομαντισμός, ο αυθορμητισμός, το ερωτικό παιχνίδι, που υπήρχε στα αρχικά στάδια της σχέσης. Ίσα ίσα που ο γάμος μπορεί να αποτελέσει ένα  εξελιγμένο πλαίσιο καλλιέργειας όλων αυτών των χαρακτηριστικών! Δεν είναι που ο γάμος από μόνος του σκοτώνει τον έρωτα.....αλλά εμείς οι ίδιοι τον αφήνουμε! 

   Αθανασιάδου Μαρία - Ψυχολόγος

www.psyxologiki-ypostirixi.blogspot.gr