Και ποιος άνθρωπος δεν έχει "Πάθος" με κάτι; Μία λέξη που χρησιμοποιούμε στην καθημερινότητα μας θέλοντας να αναφερθούμε σε πρόσωπα και καταστάσεις ......
Τι είναι τελικά το λεγόμενο "Πάθος"; Είναι η λεγόμενη "Παρόρμηση", μία εσωτερική ακατανίκητη επιθυμία να κάνουμε κάτι. Συνήθως αυτή η επιθυμία δεν είναι εύκολο να ελεγχθεί με την λογική και για αυτό αρκετές φορές "εγκλωβιζόμαστε" σε αυτή και νιώθουμε αβοήθητοι και νικημένοι.....
"Πάθος" ενδεχομένως εμφανίζουμε με πρόσωπα ("τον/την αγαπώ "παθιασμένα") και με καταστάσεις, όπως με το κάπνισμα και με το φαγητό. Δεν μιλάμε πάντα με όρους παθογένειας, γιατί έως ένα σημείο είναι απόλυτα φυσιολογικό. Πότε χάνεται, όμως, αυτή η λεπτή ισορροπία; Όταν χάνουμε εντελώς τον έλεγχο αυτής της επιθυμίας και δεν αντιλαμβανόμαστε, ότι αυτή η υπερβολική ενασχόληση με το "Πάθος" μας οδηγεί σε καταστροφικές συνέπειες για εμάς και τους γύρω μας.
Για παράδειγμα, ενώ γνωρίζουμε ότι το κάπνισμα είναι καταστροφικό για την υγεία μας και μας επισημαίνουν και οι γιατροί ότι θα ήταν ωφέλιμο για τον οργανισμό μας να το κόψουμε ..... εμείς στεκόμαστε απέναντι σε αυτό με παθητικό τρόπο. Η λογική είναι που μας κατευθύνει σε απόφαση διακοπής, αλλά συναισθηματικά δεν αντέχουμε να το αποδεχθούμε μη θέλοντας να υποβάλλουμε τον εαυτό μας στη διαδικασία της "στέρησης". Στεκόμαστε στην λέξη "στέρηση" και όχι στην ουσία που είναι "η φροντίδα του εαυτού μας και της ζωής μας". Δεν θέλουμε να στερηθούμε το πακέτο με τα τσιγάρα, αλλά στερούμαστε την σωματική μας ευεξία. Το ίδιο συμβαίνει και στο θέμα της διατροφής.
"Και ποιος τυφλός όμως δεν θέλει το φως του;" Κατά βάθος όλοι και όλες το θέλουμε ...... το μπλοκάρισμα μας έγκειται πιο βαθιά μέσα μας. Αγαπάμε αρκετά τον εαυτό μας, για να τον περιποιηθούμε; Για ποιο λόγο προτιμούμε να "δηλητηριάζουμε" το σώμα μας και να στερούμε χρόνια από την ζωή μας; Τι μας λείπει και επιλέγουμε το υπερβολικό κάπνισμα και την αλόγιστη κατανάλωση φαγητού; Ποιες "συναισθηματικές τρύπες" και ποια "κενά" θέλουμε να κλείσουμε; Αξίζει τον κόπο να μένουμε αβοήθητοι και να επιτρέπουμε εμείς οι ίδιοι το καθημερινό βούλιαγμα μας; Γιατί νιώθουμε ανήμποροι στο να βοηθηθούμε και θεωρούμε δεδομένο, ότι τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει;
Είναι ερωτήματα, που θα πρέπει να κάνουμε προς εμάς και να δώσουμε απαντήσεις σε αυτά είτε μόνοι μας, είτε με την βοήθεια κάποιου ειδικού!
Αθανασιάδου Μαρία - Ψυχολόγος
www.psyxologiki-ypostirixi.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου