Η "Υπογονιμότητα" είναι μία φάση στην κοινή ζωή ενός ζευγαριού, που επιφέρει μεγάλους και επικίνδυνους κλυδωνισμούς. Είτε οφείλεται σε οργανικούς παράγοντες, είτε σε ψυχολογικούς, το αποτέλεσμα τις πιο πολλές φορές είναι να προκαλέσει αλλαγές στην συναισθηματική σχέση των δύο συντρόφων. Αυτό συμβαίνει, όταν ο άντρας και η γυναίκα επενδύουν την προσωπική τους ευτυχία και πληρότητα στην απόκτηση ενός παιδιού ... Όταν σαν απόλυτο κριτήριο για έναν επιτυχημένο και ευτυχισμένο γάμο θέτουν την μητρότητα και την πατρότητα ... Όταν ακυρώνουν τον συντροφικό τους ρόλο και επικεντρώνονται μόνο στον γονεϊκό ... Όταν στο επίκεντρο της καθημερινότητας τους βρίσκεται μόνο το τι φταίει για την "Υπογονιμότητα" και πως αυτό μπορεί να λυθεί ...
Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις των ζευγαριών, που πάλεψαν εναγωνίως για πολύ καιρό να αποκτήσουν παιδί με τεχνητές λύσεις ... και τελικά, όταν αφέθηκαν, χαλάρωσαν και αποδέχθηκαν την πιθανότητα να μην γίνουν γονείς αισθανόμενοι παράλληλα ικανοποίηση και πληρότητα από όλα τα υπόλοιπα πράγματα στη ζωής τους ... η Φύση τους αιφνιδίασε και τους χάρισε ένα καινούριο μέλος στην Οικογένεια τους ...
Το πρόβλημα έγκειται στον "Αυτοσκοπό"... Ορίζουμε την απόκτηση του παιδιού ως τον μοναδικό μας στόχο και ξεχνάμε, ότι δεν είμαστε μηχανές ... Βάζουμε στην άκρη όλα τα υπόλοιπα κομμάτια της ζωής μας, την δουλειά μας, τους φίλους μας, τον σύντροφο μας, τον εαυτό μας και στο κέντρο μας τοποθετούμε μόνο την "ποθητή εγκυμοσύνη" ... Και όσο δεν το επιτυγχάνουμε αυτό, τόσο περισσότερο πεισμώνουμε και απογοητευόμαστε βλέποντας τα πάντα γύρω μας μάταια ... "Φαύλος κύκλος" ...
Το πρώτο και κύριο που επηρεάζεται θανάσιμα, δυστυχώς, είναι και η ερωτική μας ζωή. Η ερωτική πράξη δεν είναι καλό να χάσει από συναισθήματα και να μπει στην καθημερινότητα μας ως κάτι διαδικαστικό βάσει προγράμματος και λογικής ... Όταν ο "Έρωτας" στερείται από χαρά και εκτόνωση και πραγματοποιείται με μοναδικό σκοπό την "σύλληψη", είναι πολύ πιθανό να επέλθει στην ερωτική σχέση ρήξη. Γεννιούνται συναισθήματα μειονεξίας, ανεπάρκειας, ενοχής, ντροπής και όλα αυτά μαζί εμποδίζουν από τους συντρόφους να απολαύσουν ο ένας τον άλλο πέρα από συγκρίσεις και προσδοκίες.
Συμβουλή: Είναι απόλυτα φυσιολογικό ένα ζευγάρι να επιθυμεί την απόκτηση ενός απογόνου. Ο στόχος και η επιθυμία είναι αποδεκτά, εφόσον δεν γίνουν εμμονή. Δεν έχει κανένα νόημα η απόκτηση ενός παιδιού, εάν θα σας βρει ψυχικά κουρασμένους και σαν ζευγάρι αποξενωμένους. Το παιδί, για να είναι ευτυχισμένο, χρειάζεται δύο γονείς που πάνω απ' όλα αγαπούν τον εαυτό τους και την μεταξύ τους σχέση τους. Η δική του ευτυχία εξαρτάται αποκλειστικά από αυτό. Εάν το ζευγάρι πέσει με τα μούτρα στο μεγάλωμα του παιδιού όντας το μοναδικό νόημα στην κοινή τους ζωή ... το μόνο σίγουρο είναι το "ψυχολογικό πνίξιμο" του ...!!!
Αθανασιάδου Μαρία - Ψυχολόγος
www.psyxologiki-ypostirixi.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου