" Γλυκιά μου μητέρα ... σε ευχαριστώ που ήσουν πάντα δίπλα μου ... που έβαλες στην άκρη όλες σου τις επιθυμίες, όνειρα και ανάγκες, για να είμαι εγώ καλά και να μην μου λείψει τίποτα ... αν με ρωτήσεις, όμως, δεν το ήθελα πραγματικά ... τώρα που μεγάλωσα κατάλαβα, ότι θα μπορούσα να είχα ως παιδί αγάπη και φροντίδα, χωρίς να σε βλέπω να παραμερίζεις τον εαυτό σου, να απαρνείσαι τον ρόλο σου ως γυναίκα και να "γερνάς" μέρα με τη μέρα ... εγώ δεν θέλω να "γεράσω" ... θέλω να ζήσω όλους μου τους ρόλους, χωρίς να παραμελώ εμένα ... δεν θέλω να επαναλάβω την δική σου ιστορία ... και λυπάμαι, που το λέω ... δεν μου έλειψε ως παιδί τίποτα υλικό και συναισθηματικό ... μου έλειψε παρόλ' αυτά να σε βλέπω να "περνάς καλά" και να χαίρεσαι τον εαυτό σου ... να έχουν νόημα και άλλα πράγματα στη ζωή σου πέρα από εμένα ... να μην είμαι τα πάντα για εσένα ... αλλά ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της ζωής σου ... δεν θέλω να σε προδώσω ... ειλικρινά δεν είναι αυτός ο σκοπός μου ... θέλω να με καμαρώνεις για την επιλογή μου αυτή ... θέλω να με καμαρώνεις, που ακολουθώ διαφορετικό δρόμο από αυτόν που εσύ επέλεξες ... θέλω να πιστεύεις σε εμένα ... αλλά πιο πολύ θέλω αυτό να το κάνεις και εσύ για εσένα και να απολαύσεις επιτέλους τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής σου ...!!"
Λόγια ψυχής ... από μία 30χρονη κοπέλα προς την μητέρα της ... λόγια που έχουν καταγραφεί με πολύ δυσκολία και πόνο σε ένα κομμάτι χαρτί .... λόγια που λυτρώνουν και ανακουφίζουν στο τέλος ...!!
Όλους μας αγγίζουν, γιατί λίγο έως πολύ έχουμε παρόμοια βιώματα ... Θέλει πολύ δουλειά και ταυτόχρονα δύναμη για να ασχοληθείς με την Οικογενειακή σου Ιστορία ... να καταλάβεις τα παιδικά και εφηβικά σου βιώματα ... να ξεκαθαρίσεις τι είναι δικό σου στο σήμερα και τι όχι ... να αντέξεις να διαφοροποιηθείς και να ακολουθήσεις άλλο μονοπάτι ζωής από αυτό, που ακολούθησαν οι αγαπημένοι σου γονείς ...!!
Συνήθως, η παραπάνω εμπειρία καταγράφεται από ανθρώπους, που έχουν βιώσει την γονεϊκή αγάπη και φροντίδα σε υπέρμετρο βαθμό ... σε βαθμό που στο τέλος "εγκλωβίζει" το νεαρό άτομο στην πατρική του οικογένεια, γιατί δίνονται όλα σε τόσο μεγάλο βαθμό, που η απόφαση αυτονόμησης βιώνεται και από την πλευρά του γονέα και από την πλευρά του παιδιού ως εγκατάλειψη ...!! Δεν ακυρώνεται η αυθεντικότητα της αγάπης και του νοιαξίματος ... αυτό που πνίγει και δεν βοηθά κανέναν να προχωρήσει μπροστά είναι, όταν για τον γονιό αυτό γίνεται αυτοσκοπός και για το παιδί "υποχρέωση" και "δέσμευση" ... Εκεί είναι που η νεαρή κοπέλα και το νεαρό αγόρι από τη μία θέλει πολύ να ανοίξει τα φτερά του/της και από την άλλη αισθάνεται εσωτερικά ένα τεράστιο εμπόδιο ... Από την μία επιθυμεί το "παιδί" να ακολουθήσει άλλο τρόπο διαχείρισης της ζωής του ... και από την άλλη το "βιωμένο" βγαίνει μπροστά του και το καταναγκάζει να μην παραστρατήσει ...
Τα παραπάνω λόγια είναι αποτέλεσμα μίας επίμονης προσπάθειας μίας γυναίκας να βάλει την Ιστορία της σε μία σειρά ... να καταλάβει καλύτερα ποια είναι πραγματικά και πως θέλει να ορίσει την προσωπική της ζωή πλέον ... Επεξεργάστηκε τα βιώματα της ... Ήρθε κοντά με επίπονα και ευχάριστα συναισθήματα ... και επιτέλους κατέληξε στην Λύτρωση ... Άφησε πίσω το παρελθόν της ... με απόλυτο σεβασμό, αγάπη και κατανόηση ... και έβαλε μπρος για νέους προορισμούς ...!!
Εύχομαι και σε εσάς να κάνετε αντίστοιχα Ταξίδια ...!!!
Αθανασιάδου Μαρία - Ψυχολόγος
www.psyxologiki-ypostirixi.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου