Το ζήτημα της Ασφάλειας είναι μία από τις βασικότερες ανάγκες του ανθρώπου. Όταν κάποιος λαμβάνει τα πάντα ως Απόρριψη, είναι αναμενόμενο να φτάσει σε ένα σημείο που να μην πιστεύει καθόλου στην αξία του εαυτού του, γεγονός που προκαλεί θλίψη και μάλιστα παρατεταμένη ακουμπώντας όλους τους τομείς της ζωής του. Τι άλλο προκαλεί; Άγχος, θυμό και απόσυρση.
Επειδή η ζωή δεν είναι στρωμένη με ροδοπέταλα και η Απόρριψη είναι αναπόφευκτη, θα ήταν καλό να λάβουμε υπόψη μία άλλη οπτική σχετικά με αυτή. Είναι τελικά τα πάντα Απόρριψη; Σαν όρος είναι από μόνος του έντονος και δυσφορικός. Εάν τα πάντα τα κατατάσσουμε σε αυτή την κατηγορία, η κατάθλιψη είναι μονόδρομος. Όταν δεν γινόμαστε δεκτοί σε μία δουλειά, για παράδειγμα, εκτός από το να σκεφτούμε πως δεν είμασταν επαρκείς για την θέση, έχουμε σκεφτεί ότι μπορεί να είμασταν σε επίπεδο ικανοτήτων πάνω από τις απαιτήσεις των εργοδοτών; Μία άλλη σκέψη, που θα μπορούσαμε να κάνουμε, είναι ότι πέρα από τις ικανότητες, παίζουν και άλλοι παράγοντες ρόλο για την πρόσληψη ενός εργαζομένου. Είναι ευρέως γνωστό, ότι οι προσωπικές γνωριμίες και συστάσεις δίνουν και παίρνουν στους εργασιακούς χώρους. Γιατί το μυαλό μας να πάει κατευθείαν στην Απόρριψη; Ότι κάτι καλό δεν έχουμε εμείς δηλαδή. Ένα άλλο παράδειγμα: Δεν επιθυμεί ο φίλος μας, η φίλη μας να συνεχίσει να σχετίζεται μαζί μας. Κάνουμε προσπάθεια για αυτοκριτική και για να λάβουμε εξηγήσεις από αυτό το άτομο. Όποια απάντηση κι αν πάρουμε και όσα λάθη να έχουμε κάνει και εμείς μέσα σε αυτή την σχέση, γιατί να γίνουμε τόσο τιμωρητικοί στον εαυτό μας καταγράφοντας το ως προσωπική μας ανεπάρκεια; Ο άλλος/η άλλη δεν θέλει για τους δικούς του/της λόγους να αλληλεπιδρά μαζί μας. Δεν είναι ευχάριστο, αλλά δεν είναι και υποχρεωτικό, ούτε δεσμευτικό να είμαστε από όλους συμπαθείς. Ούτε είναι δεδομένο, ότι με όλους θα ταιριάζουμε και θα συμπορεύονται οι ανάγκες και οι επιθυμίες μας. Το ότι δεν είμαστε αρεστοί, δεν συνεπάγεται, ότι έχουμε μειωμένες αξίες ως άνθρωποι. Για κάποιους θα είμαστε θησαυροί και για άλλους όχι. Οι πράξεις μας σε άλλους θα αρέσουν και θα γίνονται αποδεκτές και άλλοι θα είναι αρνητικοί ως προς αυτές. Δεν γίνεται να τα έχουμε όλα δικά μας και να κουμπώνουμε με όλα τα γούστα. Από την άλλη κάνουμε και μία αυτοκριτική, όχι με την πρόθεση να στήσουμε τους εαυτούς μας στον τοίχο, αλλά με την διάθεση να αναγνωρίσουμε δικές μας δυσλειτουργίες και να τις δουλέψουμε προς την καλυτέρευση τους. Η φερόμενη Απόρριψη πάντα μας βοηθάει να κάνουμε και έναν προσωπικό απολογισμό με σκοπό την προσωπική μας εξέλιξη και όχι το να καταποντίσουμε την προσωπικότητα μας.
Όπως ανέφερα και παραπάνω, παίζει σημαντικό ρόλο το πως βλέπουμε την ζωή γενικότερα και το πως έχει δομηθεί η προσωπικότητα μας. Πολλοί από εμάς κουβαλάμε την αίσθηση της Απόρριψης από τα παιδικά μας χρόνια και τα μάτια μας βλέπουν μόνο προς τα εκεί. Την θεωρούμε δεδομένη και για αυτό την προκαλούμε στην ζωή μας. Είναι μόνο για καλό να ανασυνταχθούμε και να κάνουμε μία αναδόμηση στην αυτοεικόνα μας, είτε με την βοήθεια της ψυχοθεραπείας, είτε και μόνοι μας. Τα μηνύματα καταγραφής είναι λανθασμένα και παραπληροφορούμε συνεχώς το μυαλό και την ψυχή μας.
Μικρές συμβουλές, που μπορούμε να δώσουμε, είναι οι εξής:
1. Δουλέψτε πάνω στο κομμάτι της Αυτοεκτίμησης: Δεν την έχετε δομήσει σωστά και έχετε βάλει στην λίστα του μυαλού μόνο τα πράγματα, στα οποία είστε ανεπαρκείς και τα δυνατά σας σημεία τα έχετε βάλει στην άκρη. Πρώτον δεν είναι αυτονόητα, για να μην τους δίνετε βαρύτητα και δεύτερον τα αναγνωρίζετε; Μας τρώει περισσότερο χρόνο η σκέψη για τις αδυναμίες μας παρά για τις δυνάμεις μας. Σας προτείνω κάθε μέρα να καταγράφετε σε ένα χαρτί τι καλό καταφέρνετε κατά την διάρκεια αυτής. Στην αρχή θα δυσκολευθείτε, γιατί δεν θα βρίσκετε ή θα περνάει η σκέψη από μεγάλη λογοκρισία. Προσπαθήστε να αφεθείτε και να αφήσετε το χέρι σας να καταγράψει το οτιδήποτε, χωρίς να το λογοκρίνετε. Στύψτε το μυαλό σας, γιατί αποκλείεται να μην πετυχαίνετε κάτι καθημερινά. Μόνο να μην σταθείτε στην αξία αυτού, γιατί λόγω της χαμηλής αυτοεκτίμησης δεν αξιολογείτε σωστά τα "σωστά".
2. Χρησιμοποιήστε περισσότερο έναν θετικό εσωτερικό διάλογο: Όταν πιάνετε τον εαυτό σας να λέει φράσεις, όπως "Εγώ φταίω", "Τι στραβό συμβαίνει συνέχεια με εμένα;", "Πάλι δεν τα κατάφερα", υπενθυμίστε στο μυαλό σας πως ακόμα και οι πιο πετυχημένοι άνθρωποι, αποτυγχάνουν. Η απόρριψη συμβαίνει σε όλους ανεξαρτήτου επιπέδου και είναι μία κατάσταση, που κανένας δεν μπορεί να αποφύγει. Άρα δεν είναι πάντα, ότι κάτι στραβό κάνετε εσείς, αλλά ότι δεν γίνεται να έχουμε ό,τι θέλουμε και όποτε το θέλουμε. Μην μοιρολατρείτε και δείτε την αλήθεια κατάματα. Μην αφήνεστε στην αρνητική εκδοχή της απόρριψης και αναδομήστε την σκέψη σας.
3. Θυμηθείτε πως η δυσφορία της Απόρριψης είναι κάτι, που περνάει και αυτό εξαρτάται από εσάς τους ίδιους: Όχι δεν είστε ανάξιοι, ανίκανοι, δεν είστε μία αποτυχία. Μην επιτρέπετε σε μία εμπειρία απογοήτευσης να σας καταστρέψει ό,τι καλό έχετε πετύχει μέχρι τώρα. Δεν μας ορίζουν οι αποτυχίες και δεν είμαστε μόνο αυτό. Γιατί αλλιώς θα έπρεπε όλοι να είμασταν στον πάτο με την βάση, ότι δεν υπάρχει άτομο σε αυτόν τον πλανήτη να τα καταφέρνει όλα.
4. Κάντε πρακτική εξάσκηση στο να αναπλαισιώνετε την σκέψη σας: Βοηθάει το να παίρνετε για λίγο απόσταση από την κατάσταση της απογοήτευσης, για να σκεφθείτε αντικειμενικά και καθαρά. Αντί να παρασυρθείτε στο οικείο για εσάς, να σκεφθείτε αρνητικά δηλαδή, πάρτε μία απόσταση και βαθιά ανάσα κάνοντας την εξής αναπλαισίωση. Ξεχάστε το "Κανένας δεν πρόκειται να με αγαπήσει" και αντικαταστήστε το με "Οι σχέσεις είναι δύσκολες για όλους. Δεν είμαι διαφορετικός/ή. Ήταν βαρύ αυτό που έζησα, αλλά μπορώ να πάρω μαθήματα μέσα από την συγκεκριμένη εμπειρία. Ας επικεντρωθώ σε αυτό. Στο που μπορεί να με βοηθήσει αυτό, που έζησα".
5. Κάποια στιγμή να αφήσουμε να βγει και να φύγει η άσχημη πλευρά της Απόρριψης: Δεν είναι κακό και να κλάψουμε και γενικά να εκφράσουμε τα συναισθήματα, που μας προκαλεί η Απόρριψη. Το να το παρατείνουμε, όμως, μέσα μας και να κουβαλάμε για πολύ καιρό τον πόνο αυτής κάνοντας την κατάσταση εμμονή, αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα. Δεν είναι καλό να τα αφήνουμε ανοιχτά αυτά τα κεφάλαια ή να τα κουκουλώνουμε πείθοντας τον εαυτό μας, ότι δεν μας ενοχλεί. Το ξέρουμε πολύ καλά, ότι σε ψυχολογικό επίπεδο ό,τι συσσωρεύεται για πολύ, το πληρώνουμε αναδρομικά στην πορεία.
Αθανασιάδου Μαρία - Ψυχολόγος
www.psyxologiki-ypostirixi.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου