Όταν, συνήθως, λέμε ότι αγαπάμε εκ βαθέων έναν άνθρωπο, δεν μπορούμε εύκολα να διανοηθούμε ότι αυτός πριν από εμάς είχε ζήσει κι άλλες αγάπες. Ότι υπάρχουν και άλλα άτομα στην ζωή του, που αγαπάει εξίσου και θέλει να αφιερώνει χρόνο και σε αυτά. Πως πέρα από την σχέση θέλει να λαμβάνει ευχαρίστηση και από άλλες ασχολίες έχοντας και εκείνος την δική του προσωπική ζωή. Ακόμα πιο συνηθισμένο: προσφέρουμε την αγάπη μας, την τρυφερότητα μας και αν δεν μας το ανταποδώσει, θυμώνουμε και κάνουμε επιθέσεις. Τον βάζουμε σε ένα πολύ ωραίο βάθρο, αλλά επί του πρακτέου τον απορρίπτουμε γιατί διαθέτει και ελαττώματα, τα οποία μας δυσφορούν και θέλουμε να τα αλλάξουμε. Κατά τα άλλα η αγάπη μας θεωρείται αληθινή και έντονη βάζοντας και το συστατικό της λεγόμενης "αυτοθυσίας", για να εκβιάσουμε τα συναισθήματα του άλλου και να απαιτήσουμε την πλήρη ανταπόκριση του σε αυτά.
Νομίζω πως επειδή όλοι είμαστε διαφορετικοί μεταξύ μας και έχουμε μεγαλώσει, επίσης, με διαφορετικά βιώματα, προσδίδουμε τους δικούς μας υποκειμενικούς ορισμούς στην Αγάπη. Όπως την έχουμε μάθει από τα "γεννοφάσκια" μας, έτσι θα την εξασκούμε και στην προσωπική μας ζωή μεγαλώνοντας. Η αλήθεια, όμως, είναι μία όσο κι αν είναι δύσκολη στην εφαρμογή της: Η αυθεντική Αγάπη δεν διαθέτει κτητικότητα, δεν βάζει στεγανά και όρους, δεν απαιτεί ανταπόδοση και το κυριότερο προσφέρει Ελευθερία!
Δεν είναι εύκολο να σε απορρίπτουν και εσύ να μην πληγώνεσαι, ούτε να θυμώνεις. Άνθρωποι είμαστε και φυσικά κανένας δεν έχει τελειοποιήσει τον έλεγχο του εγωκεντρισμού του. Αυτό που κάνει την ζημιά βρίσκεται στις προσδοκίες και στην αυτογνωσία-αυτοπεποίθηση. Όταν διαθέτουμε πολλά κενά στην αυτοεικόνα μας, δεν μπορούμε να σταθούμε από μόνοι μας στην ζωή και είμαστε φουλ από ανασφάλειες, τότε είναι που εναποθέτουμε τεράστιες προσδοκίες στους υπόλοιπους ανθρώπους και απαιτούμε να μας αγαπούν, όσο εμείς εκείνους. Για να νιώσουμε σημαντικοί, για να δικαιωθούμε και να φέρει ο αγώνας μας τα επιθυμητά αποτελέσματα.
Πότε Αγαπάμε Αυθεντικά;
- Όταν εξακολουθούμε να αγαπάμε τον άλλο, ακόμα κι αν επιλέξει να βρίσκεται μακριά μας ή σε άλλη σχέση
- Όταν μας ενδιαφέρει μόνο να είναι καλά, ακόμα κι αν την χαρά του την προσφέρει κάτι άλλο ή κάποιος άλλος
- Όταν τον θαυμάζουμε και τον καμαρώνουμε ως σύνολο και όχι μόνο μερικά χαρακτηριστικά του
- Όταν τα ελαττώματα του μας είναι ανεκτά και ίσα ίσα χαριτωμένα
- Όταν μπορούμε να φανταστούμε πολλά χρόνια μαζί του και το χαμόγελο διαγράφεται στα χείλη μας και όχι η δυσανασχέτηση
- Όταν προσπαθούμε μαζί του να στηρίξουμε την σχέση μας, ακούγοντας και προσεγγίζοντας ο ένας την διαφορετικότητα του άλλου
- Όταν δεν προσπαθούμε να επιβάλλουμε αλλαγές στην προσωπικότητας του και στην ζωή του
- Όταν αγκαλιάζουμε την ιστορία του και δεν μπαίνουμε να την διαγράψουμε, επειδή δεν συμφωνούμε με τις επιλογές του
- Όταν δεν μπορούμε να φανταστούμε κάποιον άλλο δίπλα μας σε όλες τις στιγμές μας, χαρούμενες και δύσκολες
- Όταν δεν φοβόμαστε να εκθέσουμε μπροστά του τον πραγματικό μας εαυτό
- Όταν αισθανόμαστε την μυρωδιά του ως "σπίτι" μας
- Όταν αυτό που είναι ο άλλος δεν μας κάνει ποτέ να βαριόμαστε
- Όταν τον συμβουλεύουμε για το καλύτερο προχώρημα του, χωρίς να απαιτούμε να κάνει γρήγορα και αποτελεσματικά τα λόγια μας πράξη
- Όταν ο ένας βοηθάει τον άλλο να εξελιχθεί, χωρίς υπερ-προσπάθειες και μάχες
- Όταν μαζί με αυτόν αγαπάμε και αγκαλιάζουμε οτιδήποτε εκείνος αγαπάει
- Όταν δεν επικρίνουμε την οπτική του, αλλά αντιθέτως προσπαθούμε να την κατανοήσουμε
Αθανασιάδου Μαρία - Ψυχολόγος
www.psyxologiki-ypostirixi.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου