Γιατί κάνω συνέχεια λάθος Επιλογές;

Κάτι που χαρακτηρίζει την ζωή πολλών ανθρώπων είναι οι "Κακές Επιλογές". Κακές επιλογές σε θέματα δουλειάς και στις διαπροσωπικές μας σχέσεις. "Άλλα θέλω πραγματικά, άλλα επιλέγω. Άλλα πράγματα μου προσφέρουν ηρεμία και ασφάλεια και αλλού πάω και μπλέκω". Αυτό είναι το Πρόβλημα! Φτάνουμε ώρες ώρες σε ένα σημείο που αισθανόμαστε διχασμένες προσωπικότητες. Αναρωτιόμαστε εάν φταίμε εμείς οι ίδιοι ή αναζητούμε την ευθύνη στο "σύμπαν" και την κακή μας τύχη. Η αλήθεια βρίσκεται φυσικά μόνο σε εμάς και όχι στην μοίρα. Η ζωή μας προσφέρει ποικίλες επιλογές, αλλά στο χέρι μας είναι ποια θα κρατήσουμε και ποια θα προσπεράσουμε.

Για να κάνουμε τα ψώνια μας και να είμαστε ευχαριστημένοι από αυτά, δεν πρέπει να γνωρίζουμε τι θέλουμε να αγοράσουμε; Τι μας λείπει, τι έχουμε ανάγκη; Πηγαίνουμε στο σούπερ μάρκετ. Δεν κάνουμε συνήθως μία λίστα με τα απαραίτητα και ό,τι άλλο χρειάζεται το νοικοκυριό μας; Κάπως έτσι λειτουργεί και στα υπόλοιπα κομμάτια της ζωής μας. Εάν δεν γνωρίζουμε πραγματικά ποιοι είμαστε και τι θέλει η ψυχή μας, για να είναι ικανοποιημένη, πώς θα επιλέξουμε ορθά για τους εαυτούς μας; Η αυτογνωσία και το ξεκαθάρισμα του μυαλού και της καρδιάς είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να επιλέξουμε τον σωστό σύντροφο για εμάς, τον κατάλληλο φίλο για να έχουμε στο πλευρό μας και την δουλειά που θα μας ικανοποιήσει σε πολλά επίπεδα.

Είμαστε όντως εσωτερικά διχασμένοι, γιατί μέσα μας μιλούν διάφορες φωνές. Ανάμεσα σε αυτές υπάρχει και η αληθινή δική μας, αλλά μπερδεύεται με όλες τις άλλες. Και δυστυχώς δεν υπερισχύει η δική μας, αλλά οι φωνές των ανασφαλειών, των φόβων και των παρελθοντικών βιωμάτων μας. Για παράδειγμα: "Θέλω να αποκτήσω έναν σύντροφο, που να έχει ωριμότητα, να με αγαπάει εμπράκτως, να είναι φροντιστικός, να του αρέσει η επικοινωνία και το μοίρασμα, κ.ο.κ και αυτό έρχεται σε αντιδιαστολή με τις ερωτικές μου επιλογές μέχρι τώρα. Αυτές χαρακτηρίζονται από ανθρώπους που είναι αδιάφοροι, δεν εκφράζουν ξεκάθαρα τα συναισθήματα τους, λειτουργούν μοναχικά μέσα στην σχέση, είναι ασυνεπείς και αλλοπρόσαλλοι. Κάτι δεν πάει καλά με εμένα! Δεν γίνεται άλλα πράγματα να αναζητώ εσωτερικά σε μία συντροφική σχέση και να γοητεύομαι από άτομα που προσφέρουν ακριβώς το αντίθετο".

Και, όμως, το παραπάνω συμβαίνει πάρα πολύ συχνά και έχει την βάση του στον τρόπο, που έχουμε καταγράψει στο παρελθόν την αγάπη και εμάς μέσα σε αυτή και την συντροφικότητα. Υπάρχουν πολλές υποθέσεις, που μπορούμε να κάνουμε, οι οποίες διαφοροποιούνται ανάλογα με τα βιώματα του καθενός και την προσωπικότητα του. Πολύ συχνά οι άνθρωποι με την παραπάνω εμπειρία είναι άτομα, που έχουν μάθει από μικροί να "φτύνουν αίμα", για να κερδίσουν την προσοχή, το νοιάξιμο και την αγάπη από τους σημαντικούς οικείους τους. Δεν τους έχει δοθεί η φροντίδα γενναιόδωρα και ως κάτι αυτονόητο σε μία σχέση. Κατέγραψαν τον εαυτό τους ως ανεπαρκή, που θα πρέπει να υπερ-προσπαθεί στην ζωή για να κερδίσει όλα τα αγαθά, που απορρέουν από την αγάπη. Σε αυτά τα άτομα είναι πιο οικεία κατάσταση η αδιαφορία και η απουσία από ότι η κοντινότητα και το ενδιαφέρον. Τα πρώτα έχουν μάθει να τα διαχειρίζονται πολύ περισσότερο, για να μην πω ότι έχουν μάθει ότι τα αξίζουν παραπάνω απ' ότι τα δεύτερα. Ναι μεν τους λείπει η συναισθηματική κοντινότητα και αυτό εκφράζουν ως πρωταρχική ανάγκη, αλλά επειδή δεν την έχουν ζήσει, δεν ξέρουν να την επιλέγουν και αυθόρμητα να είναι η αυτονόητη επιλογή τους. Τα παιδιά που έχουν πάρει άπλετη αγάπη και υγιές νοιάξιμο, δεν διανοούνται στην πορεία της ζωής τους να βρεθούν σε μία κακοποιητική σχέση.

Μία άλλη υπόθεση για τις κακές επιλογές είναι και οι φόβοι που ενδεχομένως να μας προκαλούν στρες και μπλοκάρισμα στην διαδικασία της όποιας απόφασης. Όταν θέλουμε να έχουμε τον απόλυτο έλεγχο στην ζωή μας και να αποφεύγουμε διακαώς την αποτυχία, αυτό μας οδηγεί στο να μην ακούμε την καρδιά μας και έτσι να απομακρυνόμαστε κατά πολύ από την ευτυχία. Πολλοί παντρεύτηκαν, για παράδειγμα, κάποιους ή κάποιες περισσότερο γιατί ΄φοβήθηκαν την μοναξιά ή γιατί ο/η σύζυγος πληρούσε τις κοινωνικές προϋποθέσεις για μία επιτυχημένη οικογένεια. Ε και; Που υπάρχει σε όλο αυτό το "θέλω"; Υπάρχει χαρά και ψυχική πληρότητα, όταν βάζουμε σε κουτάκια τις αποφάσεις μας και λειτουργούμε κυνικά και βάσει μόνο της λογικής; Όταν ακούμε, δηλαδή, μόνο τα "πρέπει" και μας καθοδηγούν οι ανασφάλειες και τα κόμπλεξ.

Μία είναι η λύση! Το ξεκαθάρισμα του εσωτερικού μας εαυτού! Το να προσεγγίσουμε περισσότερο την πραγματικό μας εαυτό και να πετάξουμε στην άκρη ό,τι τοξικό υπάρχει από το παρελθόν και το παρόν. Να συμμαζέψουμε τις σκέψεις μας και τις επιθυμίες μας. Να ξεχωρίσουμε τα ξένα από τα δικά μας. Να καταλάβουμε πότε μιλάνε τα τοξικά συναισθήματα και πότε εμείς. Να αποκτήσουμε μία καθαρότερη εικόνα για τον καθαρό εαυτό μας και να βάλουμε σε μία σακούλα σκουπιδιών τους ρόλους, που μας έδωσαν μικροί, τις λανθασμένες εντυπώσεις, τις παραμορφωτικές προβολές των τρίτων, τις κοινωνικές επιταγές και οτιδήποτε άλλο μας θολώνει το τοπίο των αποφάσεων μας! Δεν μάθαμε να μας αγαπούν άνευ όρων; Δεν πειράζει! Θα μάθουμε τώρα πως είναι να αγαπάμε χωρίς όρους τον εαυτό μας, για να μας αγαπήσουν και οι άλλοι το ίδιο. Θα μάθουμε τώρα ποιοι είμαστε και θα διαγράψουμε αυτά, που εσφαλμένα μας έπεισαν ότι μας χαρακτηρίζουν και όλες τις κακογραμμένες ταμπέλες, που κουβαλάμε χρόνια και που προσπαθούμε να τις επιβεβαιώνουμε πάσει θυσία εις βάρος της προσωπικής μας εξέλιξης και ευτυχίας!

         Αθανασιάδου Μαρία - Ψυχολόγος
    www.psyxologiki-ypostirixi.blogspot.gr