"Επανασύνδεση": Να την εμπιστευθώ;

Πολλοί και πολλές με ρωτούν το ίδιο πράγμα: "Χώρισα με τον/την σύντροφο μου, αλλά κάνω ό,τι περνάει από το χέρι μου, για να τα ξαναβρούμε. Είναι σωστό αυτό;". Και εγώ πάντα απαντώ: "Είσαι σίγουρος/η στο 100%, ότι επιθυμείς πραγματικά να επανασυνδεθείς με τον/την πρώην; Ή αυτή την στιγμή μιλάει περισσότερο ο εγωισμός και η εξάρτηση;". Υπάρχει μία λαϊκή ρήση πάνω στο κομμάτι της Επανασύνδεσης, που λέει ότι "το σπασμένο γυαλί δεν ξανακολλάει". Ισχύει τελικά αυτό; Ή υπάρχουν και εξαιρέσεις;

Η ποιότητα της Σχέσης έχει να δώσει απαντήσεις σε όλα αυτά τα ερωτήματα. Και επειδή την σχέση την διαμορφώνουν δύο διαφορετικές προσωπικότητες, καλό θα ήταν να το λάβουμε και αυτό σοβαρά υπόψη. Όταν χωρίζεις με έναν άνθρωπο, σίγουρα θα συντρέχουν λόγοι. Σοβαροί ή μη, αυτό είναι υποκειμενικό. Το δεδομένο, πάντως, είναι ότι υπήρχαν προβλήματα και δυσκολίες μέσα στην σχέση, που δεν αντιμετωπίστηκαν και για αυτό ο χωρισμός είναι μονόδρομος μερικές φορές. Όλοι εμείς που χωρίζουμε, έχουμε επίγνωση για τους λόγους αυτού του χωρισμού; Ή ο καθένας έχει την δική του οπτική; Γιατί ενδεχομένως να μην έχουμε και καμία εικόνα για τις προϋπάρχουσες δυσκολίες και να μας φαίνεται ο χωρισμός άδικος και αναίτιος. Καλό θα ήταν, προτού πάρουμε την απόφαση να διεκδικήσουμε τον/την πρώην, να πάρουμε μία μικρή απόσταση από τα πράγματα και να προσπαθήσουμε να μελετήσουμε την σχέση, όσο μπορούμε πιο αντικειμενικά. Σε αυτό θα μπορούσε να μας βοηθήσει ένας ειδικός ή και άτομα του οικείου περιβάλλοντος, που εμπιστευόμαστε την ματιά τους και που διαθέτουν μία συναισθηματική ωριμότητα. Αυτό το λέω, γιατί έχω δει πολλά άτομα να διεκδικούν επανασύνδεση, χωρίς να έχουν αξιολογήσει και τον εαυτό τους μέσα στην σχέση, αλλά και την οπτική του πρώην συντρόφου. Διεκδικούν, γιατί δεν μπορούν να αποδεχθούν την απώλεια, γιατί δεν τους είναι εύκολο να ζήσουν χωρίς σχέση, γιατί είναι συναισθηματικά εξαρτημένοι από το πρόσωπο και όχι γιατί ήταν πραγματικά ευτυχισμένοι μέσα στον δεσμό τους. Τυφλωμένοι είναι παρά συνειδητοποιημένοι για το τι ακριβώς κάνουν. Και αυτό είναι το δυστυχές, γιατί με αυτόν τον τρόπο ζουν την μία ματαίωση μετά την άλλη, κάτι ψυχικά εξαντλητικό και επώδυνο.

Αναρωτηθείτε λοιπόν τα εξής:

• Υπήρχαν προβλήματα μέσα στην Σχέση; Και αν ναι, ποια ήταν αυτά;
• Έγιναν ουσιαστικές προσπάθειες για την επίλυση τους;
• Υπήρχε η επιθυμία και από τις δύο πλευρές για ουσιαστική επικοινωνία; Δηλαδή, υπήρχαν συζητήσεις που μπορούσαν να ακουστούν και οι δύο ισότιμα; 
• Υπήρχε ουσιαστική Δέσμευση μέσα στην σχέση;
• Σας ένωναν με τον/την πρώην κοινοί στόχοι; Είχατε πράγματα να μοιραστείτε και να χαρείτε;
• Βιώνατε την Σχέση ευχαριστησιακά; Ο/η Σύντροφος;
• Επιθυμεί ο/η πρώην να δουλέψει πάνω στην Επανασύνδεση με επιθυμία ανάληψης προσωπικής ευθύνης;
• Αποδέχεστε πλήρως τον/την πρώην; 
• Η σχέση σας έδινε το κίνητρο να γίνεται ακόμα καλύτερος/η; Ήταν δηλαδή ζωογόνος τομέας για εσάς ή σας προβλημάτιζε αρκετά;

Συμπέρασμα: Προσωπικά είμαι αισιόδοξη και δεν απορρίπτω το ενδεχόμενο να ξανακολλήσει μία "ραγισμένη σχέση". Υπάρχει, όμως, μία βασικότατη προϋπόθεση, χωρίς την οποία η προσπάθεια θα είναι αποτυχημένη εξαρχής. Να επιθυμούν την Επανασύνδεση και οι δύο με έναν συγκεκριμένο τρόπο. Να αναλάβει ο καθένας την ευθύνη των προσωπικών αστοχιών, που πραγματοποιήθηκαν στο παρελθόν, με σκοπό να μπουν διορθωτικά στην πορεία έχοντας απόλυτο σεβασμό και συνέπεια σε αυτό. Η Επανασύνδεση να υλοποιηθεί υπό το πρίσμα, ότι ο ένας επιθυμεί πραγματικά τον άλλο και δεν μπαίνει σε αυτή την διαδικασία είτε από ανασφάλεια, είτε από οποιαδήποτε άλλη αδυναμία.

         Αθανασιάδου Μαρία - Ψυχολόγος

    www.psyxologiki-ypostirixi.blogspot.gr