Γιατί δεν μου αρέσουν τα Χριστούγεννα;

Υπάρχουν και αυτοί που ανατριχιάζουν με αποστροφή ένα μήνα πριν έρθουν οι γιορτινές ημέρες των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς. Οι πρώτες μυρωδιές των εορτών τους προκαλούν άγχος και στεναχώρια, ακόμα και παγερή αδιαφορία στην θέα των στολιδιών και στις προετοιμασίες των εορταστικών συνάξεων και τραπεζιών. Ενώ τα Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά συμβολίζουν για τους περισσότερους ανθρώπους κάτι θετικό και αισιόδοξο, υπάρχουν και εκείνοι που δεν μπορούν με τίποτα να αντιληφθούν ομορφιά και κάποιο ουσιαστικό νόημα. Γιατί μπορεί να συμβαίνει αυτό; Είναι περίεργο;

Καθόλου περίεργο και ανεδαφικό! Εσείς πως έχετε βιώσει τις συγκεκριμένες γιορτές από μικρά παιδιά; Ήταν για εσάς ανάμνηση ξεγνοιασιάς και χαράς ή εφιάλτης; Τις ζήσατε με ουσία και αγάπη ή υπήρχαν παγωμένα και δυσφορικά συναισθήματα; Έχω ακούσει απίστευτες ιστορίες ενηλίκων για το πως έχουν καταγράψει τα Χριστούγεννα σε συνδυασμό με τον τρόπο που έχουν μεγαλώσει. Υπάρχουν παιδιά που δεν έζησαν ποτέ τους ζεστές οικογενειακές στιγμές εκείνες τις ημέρες. Γονείς χωρισμένοι, μαλωμένοι συγγενείς, ατέρμονοι τσακωμοί πάνω από την γαλοπούλα, απουσία γονιού και επικράτηση μελαγχολίας στο οικογενειακό σύστημα. Επιπλέον, έντονα θλιβερά γεγονότα που μπορεί να συνέπεσαν τις γιορτές και έχουν συνδεθεί μαζί τους πολύ βαθιά, όπως ο θάνατος ενός αγαπημένου προσώπου. Ενήλικες που παλεύουν να μπουν στο κλίμα των Χριστουγέννων, για να κάνουν χαρούμενα τα παιδάκια τους και δεν μπορούν να απαγκιστρωθούν από το βαρύ και παγωμένο συναίσθημα για τις εορταστικές "υποχρεώσεις". Είναι πραγματικό βασανιστήριο για εκείνους! Να θες να νιώσεις και να μην μπορείς. 

Τα Χριστούγεννα λέγεται πως είναι γιορτή αγάπης και οικογένειας. Μαζευόμαστε όλοι γύρω από ένα γεμάτο με καλούδια τραπέζι να χαρούμε με την γέννηση του Χριστού και αυτό να μας φέρει πιο κοντά. Δυστυχώς, αυτές οι συγκεντρώσεις ενώ ξεκινούν με την καλύτερη πρόθεση, καταλήγουν να είναι το ρινγκ των οικογενειακών διαφορών. Ξεκαθαρίσματα λογαριασμών και χτυπήματα κάτω από την μέση, που μόνο αηδία και πνίξιμο σου προκαλούν. Νομίζετε πως αυτό μπορεί να ξεχαστεί ακόμα κι όταν μεγαλώσει κανείς; Όταν κάθεσαι στο συγκεκριμένο τραπέζι, γίνεσαι ξανά 8 χρονών και δεν ξέρεις από που να ξεφύγεις; Να ζεις τις ίδιες ταπεινώσεις ξανά και ξανά; Το μόνο που εύχεσαι είναι να φύγει γρήγορα από πάνω σου και να γλιτώσεις. 

Παιδιά χωρισμένων γονιών που τους έχουν συναισθηματικά τεμαχίσει ενοχοποιώντας τα για το που θα παρευρεθούν στις γιορτές. "Με ποιον θα γιορτάσω τα Χριστούγεννα και με ποιον την Πρωτοχρονιά;" Γονείς που βίωναν και εκείνοι καταθλιπτικά τις συγκεκριμένες ημέρες και δεν έμαθαν τα παιδιά τους να χαίρονται τον ερχομό του Άι Βασίλη. Οι οικονομικές δυσκολίες που έχουν συνδεθεί με την ανικανότητα να χαρεί η οικογένεια κάτω από ένα στολισμένο δέντρο με δώρα.

Το όλο πρόβλημα υπάρχει στις "συναισθηματικές συνδέσεις", που έχουν γίνει με τις γιορτές και τα παιδικά ή μετέπειτα βιώματα μας. Η ψυχοθεραπευτική λύση σε αυτές τις παθολογικές συνδέσεις είναι μία. Να τις κατανοήσουμε και να φτιάξουμε σιγά σιγά τις δικές μας, νέες και υγιείς συνδέσεις με το φοβικό ερέθισμα. Το συγκεκριμένο γεγονός δεν είναι απειλητικό από μόνο του. Το βίωμα είναι απειλητικό, αλλά αυτό έχει περάσει και καλούμαστε να το αποχαιρετήσουμε και να διαμορφώσουμε εκείνο που μας ταιριάζει περισσότερο ως ενήλικες. Πως;

Δεν χρειάζεται να συμμετέχουμε σε οικογενειακά τραπέζια, που ξέρουμε εκ των προτέρων ότι δεν θα μας βγουν σε καλό. Ή ακόμα και να παρευρεθούμε, τώρα μπορούμε να αποχωρήσουμε ευγενικά, όταν αισθανθούμε ότι βαραίνει επικίνδυνα το κλίμα. Ας αποχωριστούμε την βαθιά μελαγχολία, που νιώθαμε νεότεροι γιατί δεν υπήρχε στο οικογενειακό κλίμα χαρά. Οι γονείς μας ενδεχομένως να κουβαλούσαν και οι ίδιοι αρνητικά φορτισμένες αναμνήσεις από τις παιδικές τους γιορτές, αλλά αυτό αφορούσε εκείνους. Αυτοί επέλεξαν να αναπαράγουν συνέχεια το ίδιο pattern και στην δική τους οικογένεια, δεν προσπάθησαν να το αλλάξουν. Καιρός να το σπάσουμε εμείς και να το τροποποιήσουμε. Δεν χρειάζεται να μας κατακλύζει ένα τεράστιο κύμα αισιοδοξίας, αλλά ας φτιάξουμε ένα δικό μας ζεστό κλίμα. Ας βρούμε τους δικούς μας λόγους, που μπορούν να μας προκαλέσουν στοιχεία χαράς και ξεκούρασης. Ας κάνουμε ό,τι μας ευχαριστεί και όχι ό,τι μας υποχρεώνεται! Αυτός είναι λόγος αλλαγής! 

Εάν μας έχει προκύψει κάποιο άσχημο γεγονός τις ημέρες των εορτών, είναι ανθρώπινο να μας πιάνει μία μελαγχολία, αλλά να φροντίσουμε να μην μας κυριεύσει παντελώς. Το γεγονός πάει, έγινε! Δεν θα αλλάξει αυτό, αλλά εμείς απέναντι του. Θα κερδίσουμε κάτι με το να το κλαίμε συνέχεια; Όχι φυσικά, για αυτό και πρέπει να σταθούμε σε αυτά που έχουμε κοντά μας και μπορούμε να απολαύσουμε. Πέθανε κάποιος αγαπημένος μας άνθρωπος τέτοιες ημέρες; Μπορούμε να ανακαλέσουμε την θύμηση του, γιατί στην καρδιά μας πάντα έχει και θα έχει θέση. Αλλά δεν τον φέρνουμε πίσω με το να μην ζούμε. Και εκείνος δεν θα ήθελε να κάνουμε κάτι τέτοιο. Υπάρχουν γύρω μας και άλλα αγαπημένα πρόσωπα, που μας έχουν και τους έχουμε ανάγκη! 

Μήπως έχουμε φτιάξει πλέον την δική μας οικογένεια; Δεν είναι συνετό να διαμορφώσουμε τις καινούριες χριστουγεννιάτικες εμπειρίες του δικού μας σπιτικού; Η μαμά μας μπορεί να μην στόλιζε χριστουγεννιάτικο δέντρο, αλλά τα δικά μας παιδιά δεν θέλουν; Εμείς δεν θέλουμε να διαμορφώσουμε καινούριο σκηνικό στο δική μας προσωπικό ξεκίνημα; Να μάθουμε μαζί με τον σύντροφο μας και τα παιδάκια μας την δική μας κωδικοποιημένη χαρά των Χριστουγέννων; Να τις φτιάξουμε τις συγκεκριμένες ημέρες, όπως επιθυμούμε με γνώμονα την εσωτερική γαλήνη όλων!


         Αθανασιάδου Μαρία - Ψυχολόγος
    www.psyxologiki-ypostirixi.blogspot.gr