Πολλοί γονείς παραπονιούνται στους δασκάλους και στους ειδικούς, ότι τα παιδιά τους δεν τους ακούνε. Χαρακτηρίζονται "ατίθασα", "αδιάφορα", "αντιδραστικά" και "ανυπάκουα". Έχετε αναρωτηθεί, όμως, τι είναι αυτό που κάνει τα λόγια σας και την παρουσία σας "αόρατη" μέσα στο σπίτι; Για ποιο λόγο, ενώ τους ζητάτε να κάνουν κάτι, εκείνα δεν συμμορφώνονται και κάνουν το δικό τους; Είναι θέμα χαρακτήρα για ένα πεντάχρονο παιδί ή ζήτημα "κακής μάθησης";
Τα παιδιά έχουν την ανάγκη να αισθάνονται ανεξάρτητα και ότι έχουν την δυνατότητα να πάρουν δικές τους πρωτοβουλίες. Δοκιμάζουν και τα δικά τους όρια και τα δικά σας ως γονείς. Μέσα στο πλαίσιο αυτής της φυσιολογικής τους ανάγκης να αναπτύξουν μία ισχυρή αίσθηση της ταυτότητας τους, δείχνουν να επαναστατούν απέναντι στην "εξουσία" των γονιών τους. Εάν το κατανοήσετε και το αποδεχθείτε, τότε είναι αρκετά εύκολο να ακολουθήσετε και τις παρακάτω συμβουλές.
Πως μπορείτε να σας "ακούσουν" καλύτερα τα παιδιά σας;
- Ζητήστε πράγματα, που ρεαλιστικά μπορεί το παιδί σας να κάνει. Ορισμένες δουλειές φαντάζουν "τρομακτικές" στα μάτια ενός παιδιού. Δεχθείτε το και βοηθήστε το να το ολοκληρώσει. Μην πέσετε στην παγίδα της αποτελεσματικότητας του σε κάποιους τομείς. Τα παιδιά δεν είναι ενήλικες να μπορούν να λειτουργούν ευέλικτα σε όλους τους τομείς.
- Εκφράστε το αίτημα σας, όσο πιο απλά μπορείτε. Μερικές φορές μπορεί να μην ανταποκρίνονται, γιατί δεν καταλαβαίνουν τι τους ζητάτε ή ότι είναι τόσο σημαντικό να το κάνουν εκείνα και όχι εσείς.
- Αποφύγετε τις διαταγές-προσταγές του τύπου "Φτιάξε το δωμάτιο σου τώρα". Μπορείτε να το ζητήσετε όντας πιο ευγενικοί, όπως "Βάλε σε παρακαλώ τα ρούχα σου και τα παπούτσια σου στην ντουλάπα".
- Μην τα απειλείτε μέσα από αυτό που τους ζητάτε. Αυτό που σας συμφέρει είναι το παιδί σας να σας ακούσει και να κάνει αυτό, που θέλετε, όχι γιατί σας φοβάται, αλλά να το πραγματοποιήσει με τη θέληση του.
- Μην χρησιμοποιείτε την "εξουσία", που έχετε ως γονείς απέναντι τους. Φράσεις του τύπου "Κάνε αυτό που σου λέω εγώ", "Δεν θα μου φέρνεις αντίρρηση εσύ μια σταλιά άνθρωπος" είναι που γεμίζουν τα παιδιά με θυμό και πείσμα. Ας αντιληφθούμε, ότι ένα παιδί έχει την δική του προσωπικότητα και τις δικές του ανάγκες. Ας τις σεβαστούμε και δεν χρειάζεται να πηγαίνουμε κόντρα σε αυτές.
- Μην γεμίζετε το κεφάλι τους με 1.000.000 κανόνες. Θέστε τις βασικές αρχές συμπεριφοράς μέσα στο σπίτι και λειτουργήστε γύρω από αυτές. Σε αυτές τις βασικές αρχές-κανόνες να είστε πολύ σαφείς και ξεκάθαροι για ποιον λόγο τα εφαρμόζετε και ποιες θα είναι οι συνέπειες στην περίπτωση παραβίασης τους. Είναι πολύ σημαντικό και οι δύο γονείς να είναι μαζί σε όλο αυτό, να τηρούν την ίδια στάση και να μην διαφοροποιούνται.
- Χρησιμοποιήστε κίνητρα, για να ακολουθήσουν τις συμβουλές σας. Για παράδειγμα, μην πείτε "Εάν μαζέψεις τα παιχνίδια σου, θα πάμε στις κούνιες", αλλά καλύτερα "Όταν μαζέψεις τα παιχνίδια σου, θα πάμε στις κούνιες".
- Μάθετε να χρησιμοποιείτε περισσότερο το "Ναι" και λιγότερο το "Όχι". Εάν ο λόγος σας είναι γεμάτο απαγορεύσεις και αρνήσεις, είναι αναμενόμενο το παιδί να μην θέλει να ακολουθήσει αυτό που του λέτε. Τα παιδιά αντιπαθούν τα "δεν επιτρέπεται" και τα "δεν μπορείς".
- Περάστε χρόνο μαζί τους και εμπλέξτε τα σε δραστηριότητες του σπιτιού. Το παιδί όταν θα εμπλακεί σε μία δραστηριότητα μαζί σας, μετά θα είναι πιο εύκολο να την πραγματοποιήσει και μόνο του. Αφιερώστε μία μέρα, για παράδειγμα, στο να καθαρίσετε μαζί το δωμάτιο του και παράλληλα εκπαιδεύστε το στο πως να το κάνει πιο αποτελεσματικά. Θα χαρούν πολύ να αισθανθούν ικανά και αυτόνομα δίνοντας τους μία ευθύνη, που αρχικά αφορούσε μόνο εσάς.
- Ζητήστε βοήθεια από Ειδικό, όταν αντιληφθείτε ότι το παιδί δεν ανταποκρίνεται, όσο καλοπροαίρετοι κι αν είστε απέναντι του. Η παραπάνω σιωπή και αδιαφορία, η αποστασιοποίηση σε επίπεδο πλήρους αποχής είναι καλό να συζητηθεί και με τον Ψυχολόγο, ο οποίος θα σας κατατοπίσει επακριβώς για την κατάσταση του παιδιού σας.
Αθανασιάδου Μαρία - Ψυχολόγος
www.psyxologiki-ypostirixi.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου