Κυριακή 22 Ιουλίου 2018

Ειλικρινά, ξέρεις τι Θες;


Θα μου πεις, "Και φυσικά ξέρω τι θέλω. Απλά δεν γίνεται πάντα αυτό πραγματικότητα". Και πάλι θα σε ρωτήσω: "Ξέρεις τι πραγματικά θέλει η ψυχή σου;". Υποθέτω πως αυτό που θες, θα πρέπει να σου κάνει και καλό. Έτσι δεν είναι; Γιατί εγώ βλέπω συνέχεια ανθρώπους να διατυμπανίζουν με βεβαιότητα, ότι θέλουν το ένα, θέλουν το άλλο, αλλά αυτά που κυνηγούν, μόνο κακό τους προκαλούν και πολλές φορές δυστυχία. Άλλοι, πάλι, ενώ ισχυρίζονται πως έχουν επίγνωση για τις επιθυμίες τους, αναζητούν την εκπλήρωση τους με λάθος τρόπο και σε άκυρα σημεία. Μπέρδεμα νομίζω υπάρχει τελικά! Και δεν το έχουμε πάρει χαμπάρι, δυστυχώς!

Έχετε ποτέ αναρωτηθεί, εάν οι Επιθυμίες σας είναι καθαρές; Αυθεντικές; Είναι δικές σας ή έχουν αναμειχθεί με τις κοινωνικές ή οικογενειακές επιταγές, τις ανασφάλειες, τα κόμπλεξ, τις φοβίες; Για παράδειγμα: Ενώ λέμε, ότι ξέρουμε τι θέλουμε από έναν Σύντροφο, αυτός/αυτή που επιλέγουμε κατ΄εξακολούθηση δεν έχει καμία σχέση με το αρχικό προφίλ της καρδιάς μας. Θέλουμε κατανόηση, σεβασμό, ισοτιμία στην σχέση και οι σύντροφοι, που "τυχαία" έρχονται στην ζωή μας και τους ερωτευόμαστε σφόδρα, τίποτα από τα παραπάνω δεν είναι σε θέση να μας προσφέρουν. Είναι σαν να θέλουμε να περιμένουμε το τρένο στο αεροδρόμιο. Γίνεται; Όχι φυσικά! Ή ακόμα και το αντίστροφο μπορεί να συμβεί. Να απορρίψουμε το Συντροφικό προφίλ, που διακαώς αναζητάμε. Και με αυτόν τον τρόπο βγάζουμε την αίσθηση της "παρανοϊκότητας" και επιρρίπτουμε τις ευθύνες στους τρίτους και στην μοίρα μας.

Τρίτη 10 Ιουλίου 2018

Σύγκριση: Το δηλητήριο της Ψυχής!


"Ποτέ δεν νιώθω επαρκής! Πάντα κάτι μου φταίει σε εμένα και πάντα αισθάνομαι, ότι κάνω κάτι λιγότερο από τους άλλους. Ποτέ δεν νιώθω αρκετά όμορφη, αρκετά έξυπνη, αρκετά πετυχημένη, αρκετά ικανοποιημένη με ό,τι έχω και κατακτώ. Συνέχεια υπάρχει μέσα μου ένα αγκάθι, που δεν με αφήνει να χαρώ το σήμερα. Σαν να έχω ένα μικρόβιο, που όσο κι αν προσπαθώ να το εξοντώσω με διάφορους τρόπους, αυτό παραμένει το ίδιο δυνατό μέσα στο κορμί μου και την ψυχή μου και μου τρώει τα σωθικά". Αυτά είναι τα λόγια μίας πολύ ταλαιπωρημένης κοπέλας, που επισκέφθηκε το γραφείο του Ειδικού, για να δώσει ένα τέλος στον επί χρόνια αυτο-βασανισμό της. Δεν μπορεί να βρει ησυχία πουθενά, γιατί μέσα στο μυαλό της κυριαρχεί το δηλητήριο της Σύγκρισης. Από μικρό κορίτσι δεν έχει ακούσει από τους γονείς της ένα "Μπράβο παιδί μου, αυτό που κάνεις σε κάνει ξεχωριστή και είμαι περήφανος/η για εσένα". Ναι μεν της δινόταν μία μικρή επιβράβευση με δόση πίκρας και ματαίωσης, μιας και η κόρη του "τάδε" και της "τάδε" κατάφερνε πάντα περισσότερα από εκείνη. Στο σήμερα, όλες οι άλλες κοπέλες στα μάτια της είναι πιο εντυπωσιακές από εκείνη, έχουν καταφέρει περισσότερα πράγματα στα επαγγελματικά τους, έχουν συνάψει σοβαρές και με προοπτική σχέσεις και είναι πιο δυναμικές από εκείνη. Πώς να ανακουφιστεί η ψυχούλα της; Ζει με τον τρόμο της αέναης σύγκρισης του εαυτού της με όλες τις γυναίκες του πλανήτη. Και "ως δια μαγείας" ΠΑΝΤΑ βρίσκει κάτι, που να την κάνει να υστερεί και να καταρρακώνει την ψυχολογία της.

Κυριακή 8 Ιουλίου 2018

Μην Ενοχλείτε!

Εσύ πιστεύεις, ότι σέβεσαι την διαφορετικότητα των ανθρώπων; Είσαι από εκείνους, που επιτρέπουν στους άλλους να έχουν απόψεις και μία στάση ζωής αρκετά μακριά από την δική σου; Ή πασχίζεις να φέρεις στα δικά σου μέτρα το παιδί σου, τον/την σύντροφο σου, τους φίλους σου, τους συνεργάτες σου; Ερωτήματα που όλοι μας θα ήταν καλό να θέσουμε στον εαυτό μας! Πολλές φορές χωρίς να το καταλαβαίνουμε γινόμαστε επικριτικοί, αφοριστικοί και απόλυτοι εκφράζοντας την γνώμη μας και υπερασπιζόμενοι το δίκαιο αυτής. Ενοχλούμε με την συμπεριφορά μας και παρεμβαίνουμε στον προσωπικό χώρο των ανθρώπων δίπλα μας. Επειδή είναι κοντά μας, δεν αντέχουμε να μην συμφωνούν μαζί μας και πασχίζουμε να τους βάλουμε με βία στην δική μας ματιά.

Δεν έχουμε δικαιώματα στην προσωπική ζωή κανενός! Ας είναι και το "δημιούργημα" μας, το παιδί μας, που το αγαπάμε με όλη μας την ψυχή και θέλουμε μόνο το καλό του. Έχει ή δεν έχει την δική του φωνή, ψυχή; Δεν είναι κλώνος μας, αλλά μία ξεχωριστή οντότητα, η οποία έχει την δική της προσωπικότητα με αρκετά στοιχεία από εμάς. Αυτά που επιλέγει εκείνο, για να πορευθεί. Εμείς θα επιλέξουμε τις επιθυμίες του και τις ανάγκες του; Μην ενοχλείτε! Δώστε άπειρες συμβουλές και απόψεις, αλλά με την πρόθεση να ακουστούν και μόνο, όχι να επιβληθούν. Εσάς θα σας άρεσε κάποιος άλλος να αποφασίζει εξ ονόματος σας; Θα ήσασταν ήσυχοι με αυτή την διαδικασία;