Τρώω για να ζω ή ζω για να τρώω;

Σε αυτό το δίλημμα οδηγούνται κατά καιρούς αρκετοί από εμάς. Όλοι έχουμε περάσει την φάση, όπου έχοντας απίστευτα συναισθηματικά κενά ζωής, καταφεύγουμε στην αλόγιστη κατανάλωση φαγητών και γλυκών, πιστεύοντας πως με αυτό τον τρόπο απαλύνουμε....για λίγο βέβαια...τον πόνο, την στεναχώρια, την κενότητα και την απόγνωση. Στο τέλος, όμως, το μόνο που καταφέρνουμε είναι να αποκτήσουμε μερικά κιλά παραπάνω και να αγχωνόμαστε στο πως θα απαλλαγούμε από αυτά. Μοιάζει με "φαύλο κύκλο";

Είναι "φαύλος κύκλος". Ξεκινάμε με άγχος και απόγνωση.....και καταλήγουμε σε άγχος και απόγνωση. Μήπως τελικά δεν είναι αυτή η λύση, που πραγματικά αναζητούμε; Προβλήματα και αδιέξοδα πάντα θα υπάρχουν στη ζωή μας....Αν είναι να κρυβόμαστε πίσω από αυτά τρώγοντας χωρίς έλεγχο, θα τα πολλαπλασιάζουμε.

Η πείνα είναι μία βιολογική ανάγκη. Όταν αυτή απουσιάζει ή λειτουργεί σε υπερβολικούς ρυθμούς, τότε μιλάμε για δυσλειτουργία και μερικές φορές και για διαταραχή. Το Συναισθηματικό Φαγητό είναι αυτό που προορίζεται να καλύψει την λεγόμενη "συναισθηματική πείνα".

   Αθανασιάδου Μαρία - Ψυχολόγος

www.psyxologiki-ypostirixi.blogspot.gr