Όλοι γνωρίζουμε, ότι η ανοιχτή και ειλικρινής Επικοινωνία είναι ο ακρογωνιαίος λίθος σε μία Υγιή Σχέση. Επίσης, είναι από όλους μας γνωστό, ότι παράλληλα αυτού του είδους η Επικοινωνία είναι και από τα δυσκολότερα σημεία αυτής. Η θεραπευτική μου εμπειρία με οδήγησε στο να συνοψίσω τα πιο συχνά και σοβαρά Επικοινωνιακά Προβλήματα, τα οποία και οδηγούν τα ζευγάρια στο γραφείο ενός ειδικού. Πιθανότατα αυτό να βοηθήσει και εκείνους που δυσκολεύονται ήδη να εντοπίσουν την πηγή του προβλήματος και εκείνους που επιθυμούν να συνάψουν μία σχέση, να έχουν κατά νου τι πρέπει να προσέχουν στην επικοινωνία τους με τον μελλοντικό τους Σύντροφο.
1) Η δημιουργία Υποθέσεων: Γνωρίζουμε τον/την σύντροφο μας πολύ καλά και αυτό μας οδηγεί στο να γνωρίζουμε απόλυτα τι σκέφτεται, ποιες είναι οι προθέσεις του/της και γενικότερα να είμαστε μέσα στο μυαλό του άλλου. Ισχύει αυτό; Όχι δεν είναι πάντα ρεαλιστική αυτή η εντύπωση. Όσο καιρό κι αν είμαστε με έναν άνθρωπο, δεν γίνεται να ξέρουμε τα πάντα για εκείνον. Για αυτό και είναι σημαντικό να σταματάμε τον εγκέφαλο μας από την προσπάθεια να δίνουμε εμείς απαντήσεις για τους άλλους και να μπαίνουμε πρώτα στην διαδικασία να κάνουμε τις κατάλληλες ερωτήσεις και μετά να βγάζουμε συμπεράσματα.
2) Το να ξεκινάμε μία Συζήτηση, όταν ο άλλος δεν είναι διαθέσιμος: Αυτό που λέμε ότι κάνουμε κουβέντα στο "πόδι", βιαστικά και ειδικά, όταν ο συνομιλητής μας κάνει κάποια άλλη δουλειά. Εκ των πραγμάτων δεν θα μας δώσει σημασία, μπορεί να προκαλέσουμε εκνευρισμό και η συζήτηση δεν θα καταλήξει κάπου εποικοδομητικά. Για αυτό καλό είναι, είτε να περιμένουμε με σεβασμό να ολοκληρώσει ο συνομιλητής μας την εργασία του, είτε εάν είναι πολύ σημαντικό να ζητήσουμε με ευγένεια λίγα λεπτά από τον χρόνο του.
3) Η γενικολογία και η τάση να αποδίδουμε κατηγορίες, που έχουν μέσα το "Ποτέ" και το "Πάντα": Δεν στεκόμαστε στο συγκεκριμένο συμβάν και δεν προσπαθούμε να βρούμε λύση πάνω σε αυτό. Παρασυρόμαστε από τον θυμό και την αγανάκτηση, τα βάζουμε όλα σε ένα καζάνι και δίνουμε την εντύπωση στον/στην σύντροφο μας, ότι ποτέ δεν μας καταλαβαίνει, ότι πάντα μας αδικεί. Τι βγάζει αυτό στον συνομιλητή μας; Αμυντική επίθεση!
4) Η επικριτικότητα: Θες να εξηγήσεις τι ακριβώς σε ενόχλησε; Γιατί μπαίνεις σε χαρακτηρισμούς προσώπου; Γιατί να βγαίνει και χολή μέσα από τις λέξεις; Μπορούμε να ζητάμε, μπορούμε να μοιραζόμαστε το πως αισθανόμαστε, μπορούμε να εκφράζουμε την γνώμη μας με σεβασμό. Η επικριτικότητα έχει σαν σκοπό να πονέσουμε τον άλλο, να τον υποβιβάσουμε, να τον εκδικηθούμε ορμώμενοι από τον δικό μας μη καλά διαχειρίσιμο πόνο.
5) Το να διακόπτουμε τον συνομιλητή μας την ώρα που μιλάει: Το ξέρω πως μπορεί να σας πνίγει το άδικο και να διαφωνείτε απόλυτα με όσα λέει ο/η σύντροφος σας. Αλλά, μην νομίζετε ότι διακόπτοντας τον ειρμό του/της, θα σας ακούσει καλύτερα στην συνέχεια ή ότι θα περάσει το δικό σας. Μην ανησυχείτε τόσο πολύ! Κανένας δεν σας παίρνει το δίκιο, ούτε κανείς δεν θα σας επιβάλει τίποτα χωρίς την σύμφωνη γνώμη σας. Θα έχετε τον χρόνο και το δικαίωμα να διαφοροποιηθείτε, απλά να γίνει με σεβασμό!
6) Η επικοινωνία σε μία σχέση δεν είναι Διάλεξη: Τι σόι επικοινωνία είναι ο Μονόλογος; Ακόμα περισσότερο όταν γίνεται με όρους εκπαίδευσης. Απαραίτητη προϋπόθεση για μία σωστή επικοινωνία είναι η ισοτιμία και ο σεβασμός. Εάν αντιμετωπίζουμε υποτιμητικά τον συνομιλητή μας, το μόνο που θα καταφέρουμε είναι την απομάκρυνση του.
7) Η απουσία Ευαισθησίας: Τις περισσότερες φορές δεν στεκόμαστε σε αυτό, που λέει ο/η σύντροφος, αλλά στο πως το λέει. Η ειρωνεία, τα κοροϊδευτικά γελάκια, οι μορφασμοί, το απότομο ύφος βάζουν τον συνομιλητή σε θέση άμυνας, απομακρύνεται, παρεξηγείται, αποσύρεται.
8) Η παθητική επιθετικότητα: Όταν δεν απαντάς στην ερώτηση του/της συντρόφου, αυτό βγάζει ένα είδος επιθετικότητας στην συζήτηση. Σε αγνοώ, επιδεικτικά δεν σου απαντώ για να σε φορτίσω συναισθηματικά, σου κάνω κακό χωρίς να αρθρώσω λέξη. Δεν πρέπει να ξεχνάμε τον στόχο μας. Ποιος είναι αυτός; Να προκαλέσουμε πόνο ή να βγάλουμε άκρη;
9) Όταν δίνουμε στον/στην Σύντροφο αυθαίρετες Συμβουλές: Δίνουμε την συμβουλή μας, όταν μας την ζητούν. Πιο σημαντικό είναι να αισθανθεί ο/η σύντροφος, ότι ακούγεται με σεβασμό. Εάν δεν του δώσουμε αυτήν την αίσθηση, τότε είναι πολύ εύκολο να νιώσει πως δεν του/της έχουμε εμπιστοσύνη.
10) Όταν αποφεύγουμε να συζητήσουμε τα "Δύσκολα" κομμάτια της Σχέσης: Ποιος είπε ότι είναι και το πιο εύκολο και ευχάριστο να μιλάμε με τον/την σύντροφο για τα προβληματικά σημεία της σχέσης; Από την άλλη, όμως, να τα βάζουμε κάτω από το χαλάκι δεν είναι και η καλύτερη λύση, μιας και λίγο να φυσήξει το χαλί θα σηκωθεί και θα βγουν ξανά στην φόρα τα πάντα. Η διαφωνία και η σύγκρουση είναι φυσιολογικότατες εκδηλώσεις σε ένα ζευγάρι, αρκεί να υπάρχει η επιθυμία για επίλυση και για να βρεθεί η χρυσή τομή.
Συμπέρασμα: Ο εγωισμός, η εμμονή με το παρελθόν, η έλλειψη σεβασμού, η κακή διαχείριση των προσωπικών μας συναισθημάτων, η χαμηλή αυτοεκτίμηση είναι παράγοντες που βάζουν σε κίνδυνο την Σχέση και την Επικοινωνία μέσα σε αυτή. Όπως έχω πει και σε άλλα άρθρα, η Σχέση απαρτίζεται από δύο ανθρώπους ατελείς και διαφορετικούς. Όσο περισσότερο βελτιώνουμε τα δικά μας αδύναμα σημεία και προσεγγίζουμε την διαφορετικότητα ως κάτι υγιές και όχι απειλητικό, τόσο πιο κοντά θα ερχόμαστε ο ένας με τον άλλο και δεν θα χρειαζόμαστε διαιτητές για την κουβέντα μεταξύ μας!
Αθανασιάδου Μαρία - Ψυχολόγος
www.psyxologiki-ypostirixi.blogspot.gr
2) Το να ξεκινάμε μία Συζήτηση, όταν ο άλλος δεν είναι διαθέσιμος: Αυτό που λέμε ότι κάνουμε κουβέντα στο "πόδι", βιαστικά και ειδικά, όταν ο συνομιλητής μας κάνει κάποια άλλη δουλειά. Εκ των πραγμάτων δεν θα μας δώσει σημασία, μπορεί να προκαλέσουμε εκνευρισμό και η συζήτηση δεν θα καταλήξει κάπου εποικοδομητικά. Για αυτό καλό είναι, είτε να περιμένουμε με σεβασμό να ολοκληρώσει ο συνομιλητής μας την εργασία του, είτε εάν είναι πολύ σημαντικό να ζητήσουμε με ευγένεια λίγα λεπτά από τον χρόνο του.
3) Η γενικολογία και η τάση να αποδίδουμε κατηγορίες, που έχουν μέσα το "Ποτέ" και το "Πάντα": Δεν στεκόμαστε στο συγκεκριμένο συμβάν και δεν προσπαθούμε να βρούμε λύση πάνω σε αυτό. Παρασυρόμαστε από τον θυμό και την αγανάκτηση, τα βάζουμε όλα σε ένα καζάνι και δίνουμε την εντύπωση στον/στην σύντροφο μας, ότι ποτέ δεν μας καταλαβαίνει, ότι πάντα μας αδικεί. Τι βγάζει αυτό στον συνομιλητή μας; Αμυντική επίθεση!
4) Η επικριτικότητα: Θες να εξηγήσεις τι ακριβώς σε ενόχλησε; Γιατί μπαίνεις σε χαρακτηρισμούς προσώπου; Γιατί να βγαίνει και χολή μέσα από τις λέξεις; Μπορούμε να ζητάμε, μπορούμε να μοιραζόμαστε το πως αισθανόμαστε, μπορούμε να εκφράζουμε την γνώμη μας με σεβασμό. Η επικριτικότητα έχει σαν σκοπό να πονέσουμε τον άλλο, να τον υποβιβάσουμε, να τον εκδικηθούμε ορμώμενοι από τον δικό μας μη καλά διαχειρίσιμο πόνο.
5) Το να διακόπτουμε τον συνομιλητή μας την ώρα που μιλάει: Το ξέρω πως μπορεί να σας πνίγει το άδικο και να διαφωνείτε απόλυτα με όσα λέει ο/η σύντροφος σας. Αλλά, μην νομίζετε ότι διακόπτοντας τον ειρμό του/της, θα σας ακούσει καλύτερα στην συνέχεια ή ότι θα περάσει το δικό σας. Μην ανησυχείτε τόσο πολύ! Κανένας δεν σας παίρνει το δίκιο, ούτε κανείς δεν θα σας επιβάλει τίποτα χωρίς την σύμφωνη γνώμη σας. Θα έχετε τον χρόνο και το δικαίωμα να διαφοροποιηθείτε, απλά να γίνει με σεβασμό!
6) Η επικοινωνία σε μία σχέση δεν είναι Διάλεξη: Τι σόι επικοινωνία είναι ο Μονόλογος; Ακόμα περισσότερο όταν γίνεται με όρους εκπαίδευσης. Απαραίτητη προϋπόθεση για μία σωστή επικοινωνία είναι η ισοτιμία και ο σεβασμός. Εάν αντιμετωπίζουμε υποτιμητικά τον συνομιλητή μας, το μόνο που θα καταφέρουμε είναι την απομάκρυνση του.
7) Η απουσία Ευαισθησίας: Τις περισσότερες φορές δεν στεκόμαστε σε αυτό, που λέει ο/η σύντροφος, αλλά στο πως το λέει. Η ειρωνεία, τα κοροϊδευτικά γελάκια, οι μορφασμοί, το απότομο ύφος βάζουν τον συνομιλητή σε θέση άμυνας, απομακρύνεται, παρεξηγείται, αποσύρεται.
8) Η παθητική επιθετικότητα: Όταν δεν απαντάς στην ερώτηση του/της συντρόφου, αυτό βγάζει ένα είδος επιθετικότητας στην συζήτηση. Σε αγνοώ, επιδεικτικά δεν σου απαντώ για να σε φορτίσω συναισθηματικά, σου κάνω κακό χωρίς να αρθρώσω λέξη. Δεν πρέπει να ξεχνάμε τον στόχο μας. Ποιος είναι αυτός; Να προκαλέσουμε πόνο ή να βγάλουμε άκρη;
9) Όταν δίνουμε στον/στην Σύντροφο αυθαίρετες Συμβουλές: Δίνουμε την συμβουλή μας, όταν μας την ζητούν. Πιο σημαντικό είναι να αισθανθεί ο/η σύντροφος, ότι ακούγεται με σεβασμό. Εάν δεν του δώσουμε αυτήν την αίσθηση, τότε είναι πολύ εύκολο να νιώσει πως δεν του/της έχουμε εμπιστοσύνη.
10) Όταν αποφεύγουμε να συζητήσουμε τα "Δύσκολα" κομμάτια της Σχέσης: Ποιος είπε ότι είναι και το πιο εύκολο και ευχάριστο να μιλάμε με τον/την σύντροφο για τα προβληματικά σημεία της σχέσης; Από την άλλη, όμως, να τα βάζουμε κάτω από το χαλάκι δεν είναι και η καλύτερη λύση, μιας και λίγο να φυσήξει το χαλί θα σηκωθεί και θα βγουν ξανά στην φόρα τα πάντα. Η διαφωνία και η σύγκρουση είναι φυσιολογικότατες εκδηλώσεις σε ένα ζευγάρι, αρκεί να υπάρχει η επιθυμία για επίλυση και για να βρεθεί η χρυσή τομή.
Συμπέρασμα: Ο εγωισμός, η εμμονή με το παρελθόν, η έλλειψη σεβασμού, η κακή διαχείριση των προσωπικών μας συναισθημάτων, η χαμηλή αυτοεκτίμηση είναι παράγοντες που βάζουν σε κίνδυνο την Σχέση και την Επικοινωνία μέσα σε αυτή. Όπως έχω πει και σε άλλα άρθρα, η Σχέση απαρτίζεται από δύο ανθρώπους ατελείς και διαφορετικούς. Όσο περισσότερο βελτιώνουμε τα δικά μας αδύναμα σημεία και προσεγγίζουμε την διαφορετικότητα ως κάτι υγιές και όχι απειλητικό, τόσο πιο κοντά θα ερχόμαστε ο ένας με τον άλλο και δεν θα χρειαζόμαστε διαιτητές για την κουβέντα μεταξύ μας!
Αθανασιάδου Μαρία - Ψυχολόγος
www.psyxologiki-ypostirixi.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου