- Έχουμε συνδέσει τον Θυμό με ρήξη σχέσης ή βία. Εάν οι παιδικές ή εφηβικές μας μνήμες έχουν καταγράψει τα ξεσπάσματα θυμού με "ομηρικούς καυγάδες", με βίαιες σκηνές και με διάλυση σχέσεων, πώς είναι δυνατόν στη συνέχεια ως ενήλικες να έχουμε πάρει με καλό μάτι το συγκεκριμένο συναίσθημα;
- Ενστερνιζόμαστε τον μύθο, ότι οι ευγενικοί και πολιτισμένοι άνθρωποι δεν θυμώνουν ποτέ. Και αναρωτιέμαι....οι ευγενικοί και μορφωμένοι άνθρωποι έχουν υπερφυσικές ιδιότητες και μπορούν να κοντρολάρουν τόσο καλά τον εαυτό τους, ούτως ώστε τίποτα να μην τους ενοχλεί, να μην τους πειράζει και συμφωνούν με όλα και όλους;
- Δεν θέλουμε να πληγώσουμε αυτούς που αγαπάμε. Αυτό μπορεί να συμβεί και να ισχύσει, εάν ο θυμός μας ξεσπάσει με έναν καταστροφικό τρόπο, που θα πονέσει τον άνθρωπο που αγαπάμε. Εάν δεν συμβεί κάτι τέτοιο, καλοδεχούμενος είναι, γιατί θα είναι αληθινός!
- Δεν θέλουμε να χάσουμε την αγάπη και την αποδοχή των γύρω μας. Εάν είναι να την χάσουμε, επειδή θα εκφράσουμε την διαφοροποίηση μας, τότε μάλλον δεν μας εκτιμούσαν και δεν μας αποδεχόντουσαν ουσιαστικά.
- Έχουμε μεγαλώσει σε ένα πλαίσιο (οικογένεια), όπου και οι γονείς μας φοβόντουσαν και απέφευγαν τον θυμό. Όντας απαγορευμένο από την παιδική μας ηλικία ή μην έχοντας κάποιο γονεϊκό πρότυπο για να μιμηθούμε με υγιή τρόπο το συναίσθημα του θυμού, στην ενηλικίωση μας φαίνεται πολύ παράξενο και τρομακτικό, όταν το βλέπουμε σε άλλους.
Η αλήθεια, όμως, είναι ότι ο θυμός όταν δεν γίνεται με σαδομαζοχιστικούς όρους, δηλαδή να κάνουμε κακό στους άλλους ή στον εαυτό μας, λειτουργεί λυτρωτικά και επανορθωτικά και για εμάς τους ίδιους και για τις σχέσεις μας. Αυτή είναι η λεγόμενη δημιουργικότητα του θυμού, που μας κινητοποιεί στο να πάρουμε αποφάσεις, να ξεκαθαρίσουμε καταστάσεις που μας ενοχλούν και να θέσουμε καινούριους όρους στα σχεσιακά μας συμβόλαια. Δεν θα θυμώσουμε για να εξολοθρεύσουμε ό,τι υπάρχει γύρω μας, γιατί αυτό συνήθως συμβαίνει όταν δεν του επιτρέπουμε να εκτονώνεται σιγά σιγά και τον καταπιέζουμε μέσα μας. Άλλες φορές ο συσσωρευμένος θυμός οδηγεί τους ανθρώπους στην παραίτηση, την κατάθλιψη και την ανημπόρια. "Αφού δεν μπορώ να εναντιωθώ και να το εκφράσω, ας κλειστώ στον εαυτό μου, για να κλάψω την μοίρα μου".
Μην ξεχνάμε, λοιπόν, ότι όλα ξεκινούν και καταλήγουν σε εμάς....Η φύση προνόησε και μας έδωσε τα πάντα από συναισθήματα....εμείς είναι πως τα χρησιμοποιούμε στην καθημερινότητα μας....υπέρ της ζωής ή κατά; Δεν είναι ο θυμός, που καταστρέφει τις ανθρώπινες ζωές, αλλά οι πράξεις όταν γίνονται με ανεξέλεγκτο τρόπο, χωρίς νόημα και σκοπό!
Αθανασιάδου Μαρία - Ψυχολόγος
www.psyxologiki-ypostirixi.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου