Η Δύσκολη Ώρα των Αποφάσεων!

Όταν ακούμε την λέξη Απόφαση, συνειρμικά ποιες λέξεις μας έρχονται στο νου; Πρόβλημα, Δίλημμα, Άγχος, Ζύγισμα, Δυσκολία, Κόστος, Συνέπειες, Ανακούφιση, Επιλογή, Αναβολή, Αποφυγή, Αυτοπεποίθηση, Επίγνωση. Είμαι σίγουρη, ότι υπάρχουν και άλλες λέξεις, αλλά είναι άπειρες και εξαρτώμενες από την προσωπικότητα του καθενός. Αυτό πάντως που συναντώ πολύ συχνά στους ανθρώπους είναι μία δυστοκία στην Αποφασιστικότητα τους, γεγονός που τους κάνει πιο δυσλειτουργική την καθημερινότητα από τα πιο απλά πράγματα μέχρι τα πιο πολύπλοκα. Δεν είναι εύκολη η Λήψη Αποφάσεων, γιατί αυτή προϋποθέτει μεγάλη εμπιστοσύνη στον Εαυτό μας.

Η Αναποφασιστικότητα προκαλεί Διλημματικότητα και το γνωστότατο φαινόμενο "τα βάζω κάτω από το χαλάκι". Όταν δεν μπορούμε να καταλήξουμε κάπου, πείθουμε τον εαυτό μας ότι δεν υπάρχει λόγος να σκεφτούμε άλλο και να λάβουμε την όποια απόφαση. Ξαφνικά το πρόβλημα γίνεται διάφανο, εξαφανίζεται, μέχρι να το φέρει πάλι η ζωή στην επιφάνεια και να καλεστούμε να το επανεξετάσουμε. Έτσι παρατείνουμε την ταλαιπωρία μας, τα πράγματα βαλτώνουν και πάνε πίσω και επιβεβαιώνουμε το πόσο αδύναμοι είμαστε να επιφέρουμε αλλαγή και εξέλιξη. 

Τι είναι αυτό που μας εμποδίζει να είμαστε άνετοι με τις Αποφάσεις;

Το κόστος τους; Φυσικά, τα πάντα έχουν επιπτώσεις στη ζωή, καλές και κακές. Βολικές και άβολες. Αυτές πολλές φορές μας φοβίζουν και μας αποπροσανατολίζουν. Για να αποφύγουμε ό,τι δεν μας συμφέρει, αποφεύγουμε και την Απόφαση.

Οι Ανασφάλειες μας; Σκεφτόμαστε: "Και αν δεν κρίνουμε σωστά κάτι και εάν κάνουμε λάθος και εάν το μετανιώσουμε, κ.ο.κ". Φοβόμαστε να μην εκτεθούμε, να μην στριμωχτούμε, να μην έρθουμε σε δύσκολη θέση. Δεν εμπιστευόμαστε τον εαυτό μας, δεν θέλουμε να τσαλακωθεί η εικόνα μας. Δεν γνωρίζουμε το πως να υπερασπιστούμε τα λάθη μας και το όποιο κόστος έχει μία απόφαση για την ζωή μας. 

Η χαμηλή Επίγνωση του Εαυτού μας; Εάν δεν ξέρουμε τι θέλουμε, αυτό από μόνο του οδηγεί στην Αναποφασιστικότητα. Είμαστε μπερδεμένοι, σε σύγχυση, δεν γνωρίζουμε ποιες είναι οι επί της ουσίας επιθυμίες και ανάγκες μας.

Η τελειομανία μας; Η έντονη ανάγκη του ελέγχου στα πάντα, μας κάνει να θέλουμε να ελέγξουμε και τις Αποφάσεις μας, κάτι το οποίο δεν εξαρτάται μόνο από εμάς μόνο. Καθώς το συνειδητοποιούμε αυτό, τρομάζουμε και περιχαρακωνόμαστε για να μην εισβάλει κανένας εξωγενής παράγοντας στην προσωπική μας ισορροπία.


Τι θα μας βοηθήσει, για να είμαστε πιο ευέλικτοι με την Λήψη μίας Απόφασης;

• Να γνωρίσουμε λίγο περισσότερο τον Εαυτό μας και να μάθουμε να τον εμπιστευόμαστε: Απόλυτα αυτό δεν είναι πάντα εφικτό, το πιο σημαντικό είναι να αποκτήσουμε μία καλύτερη επαφή με την κρίση μας και τα συναισθήματα μας. Να εκμεταλλευτούμε την όποια εμπειρία διαθέτουμε και το ένστικτο μας στο τι μας λέει κάθε φορά. Τις αρχές και τα πιστεύω μας, τις ανάγκες μας, τι θέλουμε και τι όχι, να μην συγκρίνουμε τους εαυτούς μας με τους άλλους, να μην μπερδεύουμε την επιθυμία μας με τις ανασφάλειες μας. 
• Να αποδεχθούμε, ότι δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα: Μία Απόφαση που θα πάρουμε, είναι πιθανόν να κλείνει πόρτες σε άλλες ευκαιρίες, μικρές και μεγάλες. Εάν περιμένουμε να τα βρούμε όλα σε έναν τέλειο συνδυασμό, μπορεί να μείνουμε στάσιμοι στο ίδιο σημείο πολλά χρόνια. Μετράς και αξιολογείς τα πιο σημαντικά κριτήρια και τις δυνατότητες, που διαθέτεις την δεδομένη στιγμή, που καλείσαι να πάρεις μία Απόφαση. Πάντα θα υπάρχει το καλύτερο σε όλα! Το ότι επιλέγεις τώρα κάτι, δεν σε αποκλείει από το να επιλέξεις κάτι άλλο στην πορεία.
• Να κατανοήσουμε πως η υπερβολική ανάλυση δεν είναι πάντα καλός τρόπος σκέψης: Δεν είναι ωφέλιμη η ρηχότητα και η αφέλεια, αλλά και το να ξεχειλώνεις τις σκέψεις σου και να φτιάχνεις ένα εκατομμύριο σενάρια, δεν σε καταλήγει κάπου. Ίσα ίσα σε απομακρύνει από την Λύση.
• Να μην αφήσουμε πολλά χρονικά περιθώρια στον Εαυτό μας: Σίγουρα θα πρέπει να σκεφτούμε, να συλλέξουμε πληροφορίες, να πάρουμε και την γνώμη τρίτων που εμπιστευόμαστε. Δεν πρέπει να πειστούμε πως έχουμε πολλές δικαιολογίες για την όποια αποφυγή. Θα το νιώσουμε πότε θα αρχίσουμε να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας. Δεν είναι προς το συμφέρον μας, να πάρει άλλος την Απόφαση για εμάς ή να ταλαιπωρούμαστε αιωνίως με τα διλήμματα. Ξεβολέψου με το ζόρι, πάρε μία βαθιά ανάσα και πες το!
• Να συμπορευόμαστε χωρίς πίκρα με τα Λάθη μας: Δεν μας αρέσουν τα λάθη συνήθως. Μας τσαλακώνουν τον εγωισμό, μας τσακίζουν το ηθικό. Μην σχετίζεται την Λανθασμένη Απόφαση με την Αξία του Εαυτού σας! Δεν πάνε μαζί αυτά απαραίτητα! Όσο έξυπνοι κι αν είμαστε, διορατικοί, έμπειροι, ώριμοι, δεν σημαίνει ότι οι Αποφάσεις μας στο τέλος θα μας ανταμείψουν. Γιατί; Γιατί απλά δεν εξαρτάται αποκλειστικά από εμάς! Για παράδειγμα: Αποφασίζω, ότι πρέπει να φύγω από την δουλειά που είμαι τώρα και να πάω κάπου αλλού. Υπάρχουν σοβαροί λόγοι για εμένα να το κάνω αυτό. Ξεκινάω σε άλλη εργασία με τις καλύτερες προϋποθέσεις. Αυτό δεν κρατάει, όμως, για πολύ. Στο πέρασμα του χρόνου βγαίνουν κάποιες δυσκολίες, που δεν ήταν εμφανείς εξ αρχής και αυτό είναι φυσιολογικό και αναμενόμενο. Υπάρχει λόγος να τα βάλω με τον Εαυτό μου; Υπάρχει λόγος να το καταγράψω ως μία προσωπική αποτυχία; Όχι, γιατί δεν μπορούμε να έχουμε τον απόλυτο έλεγχο στα πράγματα και γιατί η έκβαση κάποιων πραγμάτων δεν εξαρτάται μόνο από την δική μας συμμετοχή.

         Αθανασιάδου Μαρία - Ψυχολόγος

     www.psyxologiki-ypostirixi.blogspot.gr